Bjarmi - 01.12.1987, Blaðsíða 13

Síðara umræðuefnið var flutt fram
af Hákon Andersen, biskupi frá Nor-
egi. Ræddi hann um „Afstöðu lút-
hersku þjóðkirknanna og heimatrú-
boðshreyfinganna til Lausanne 1989“.
Það málefni var síðan rætt í lokuðum
hringborðsumræðum. Erindi Hákon
Andersen og umræðurnar voru einkar
fróðlegar og fullrar athygli verðar.
Þótt formaður Landssambandsins, sr.
Jónas, sé þátttakandi í þessum undir-
búningi og hafi nýlega sótt fundi ytra
þar að lútandi, hefur verið einkar
hljótt um þetta mál í okkar samfélagi
og á okkar landi. Full ástæða er til þess
að þar verði breyting á. í framhaldi af
þessum fundi hefur stjórn Lands-
sambandsins samþykkt að bjóða
Hákon Andersen, biskupi, og sr.
Bent Reidar Eriksen, sem hefur verið
ritari norrænu nefndarinnar, hingað
til lands, til þess að kynna þetta
málefni. Einnig er rétt að benda á
viðtal við sr. Bent Reidar hér í blað-
inu.
Þriðjudagsins 29. september var
beðið með nokkurri eftirvæntingu. Þá
skyldi hefjast evrópskur fundur
heimatrúboðsfélaga. Til þess fundar
hafði auk norrænu félaganna verið
boðið fulltrúum sunnan úr Evrópu,
bæði vestan og austan tjalds. Vænst
var fulltrúa frá Austur-Þýskalandi og
Póllandi, auk fulltrúa frá Vestur-
Þýskalandi, Frakklandi, Austurríki
og Sviss. Menn spurðu sig gjarnan:
Skyldu þeir að austan fá að koma. Og
þeir komu. 36 fulltrúar bættust í hóp
þeirra sem fyrir voru, þar af 14 frá
Austur-Þýskalandi og tveir frá Pól-
landi.
Næstu þrjá daga dvöldum við með
þessum bræðrum og systrum og upp-
byggðumst í okkar sameiginlegu trú.
Hugleiðingar og umræðuefni voru
margs konar. Ekki er það ætlun mín
að segja frá innihaldi þeirra allra. Það
væri allt of flókið mál. Ég læt mér
nægja að nefna nokkur þeirra:
Mikil tækifæri fyrir veika söfnuði
Gömlu góðu dagarnir — og okkar
tímar
Kross og/eða sigur
í krafti upprisunnar
Hvað ætlumst við fyrir með Evrópu-
samstarfi okkar?
Eitt kvöldið var svo almenn sam-
koma þar sem sr. Jónas hafði hugleið-
ingu um efnið: Brennandi Evrópa —
er nokkur von?
Auðvitað nutum við þess að geta
þannig sameinast og uppbyggst í okk-
ar sameiginlegu trú en það sem var þó
ekki síður mikilvægt, var að kynnast
Hákon Andersen, biskup og sr. Jónas
Gíslason.
„Aðstæður voru mismunandi, tungumál og þjóðfélög frábrugðin, en Drottinn
okkar og frelsari hinn sami."
þessum kristnu vinum, sem þarna
voru saman komnir. Aðstæður voru
mismunandi, tungumál og þjóðfélög
frábrugðin en Drottinn okkar og frels-
ari hinn sami. Ekki fór hjá því að
athyglin beindist meir að högum
þeirra sem búa austan tjalds og margt
reyndist öðru vísi en ég a.m.k. hafði
ímyndað mér. Verulegur aðstöðu-
munur virðist vera hjá Austur-Þjóð-
verjum og Pólverjum annars vegar og
öðrum austantjaldsþjóðum hins vegar
hvað varðar frelsi til trúarlegra iðkana
og athafna. Pólska kaþólska kirkjan
er mjög sterk og í skjóli hennar fær
lútherska kirkjan athafnafrelsi. Á
sama hátt hafa Austur-Þjóðverjar
visst frelsi til athafna og útgáfustarf-
semi, sem þeim virðist undravel hafa
tekist að aðlagast. Hins vegar er víða
svo þrengt að kristnum félögum og
einstaklingum í öðrum austantjalds-
löndum að þeir þorðu ekki að svara
boði um þátttöku á þessari ráðstefnu
nema eftir óformlegum krókaleiðum.
Okkur þættu það líklega harðir
kostir að hafa aðeins leyfi til þess að
fara með 10 dollara í vasapeninga ef
við ferðuöumst erlendis, og ætti það
að duga fyrir öllum okkar þörfum
sama hve ferðalagið væri langt, eða að
þurfa að hafa árs fyrirvara ef við
hyggðumst skreppa úr landi eða bjóða
til okkar gestum, svo stjórnvöld gætu
metið umsóknina.
Allt þetta verða þó smáatriði í
samanburði við það að geta þrátt fyrir
allt borið fram fagnaðarerindið og fá
að reyna það að Guð hefur ekkert
breyst, kraftur hans og vald er hið
sama sem fyrr. „Hin kristna framhlið í
þjóðlífi þeirra er e.t.v. horfin“, en
þau hafa fengið fúsleik til þess að
svara kalli Guðs, þrátt fyrir ytri
aðstæður
— hafa ekkert öryggi, en eru þess full-
viss að hann er með þeim
— hafa ekkert vald, en vita að vald
hans er meira en nokkurs annars
— hafa engin forréttindi önnur en þau
að mega vera hans.
Við skulum minnast þeirra í bænum
okkar og biðja um að Guð mætti opna
þeim víðar dyr fyrir fagnaðarerindið.
Það var með vissum trega sem
skilnaðarstundin rann upp og hver
hélt af stað heim á leið. Við íslending-
arnir hurfum einnig hvert í sína áttina
áður en heim var haldið. Sr. Jónas
kom við á leiðtogafundi hjá norrænu
kristilegu skólahreyfingunni, Gunnar
Jóhannes sótti helgarfund æskulýðs-
nefndar KFUM og KFUK þar sem
m.a. var rætt um norrænt stúlknamót
hér á landi, en við Málfríður fórum til
Kalundborg eina kvöldstund og tók-
um þátt í upphafi æskulýðsmóts
danska heimatrúboðsins, en þar voru
1300 unglingar skráðir, og var víst í
færra lagi. Áður en heim var haldið
heimsóttum við Gunnar Jóhannes
aðalstöðvar Landssambands KFUM
og KFUK í Danmörku og var vel á
móti okkur tekið.
Öll slík sambönd eru mikilvæg, þau
hafa blessun í för með sér og geta ver-
ið starfinu til styrktar og eflingar.
Hér hefur aðeins verið stiklað á
stóru, fátt eitt tekið en nokkrum
áhrifabrotum úr minningunni varpað
fram í þeirri von að þú, lesandi góður,
verðir einhvers fróðari.
13