Bjarmi - 01.12.1995, Blaðsíða 7

'■*wm
Ég er ljós heimsins. í orðum Jesú felst þetta: Spurðu
ekki: Af hverju? Guð er að verki, horfðu til birt-
unnar hans og tendraðu Ijós til hjálpar og blessunar
öðrum: Oss ber að vinna verk ljóssins, tendra ljós og
lina þrautir.
En skýrast svar fáum við í myrkasta myrkri alls, á
Golgata. Engir englar komu þar í ljós og engin hjálp
af hæðum. Neyðaróp Jesú: Guð minn, Guð minn,
hví hefur þú yfirgefið mig! hefur níst í gegnum merg
og bein ástvina hans.
Hallgrímur íhugar þetta neyðaróp og angist og
segir: „Yfirgefur því aldrei mig eilífur Guð hans
vegna.“
Guð er ekki refsivöndur hefnandans. Guð er rnisk-
unn og mildi kærleikans. Þegar hið illa gerist, þegar
hið skelfilega skeður, þegar myrkrið leggst yfir og
sorgin nístir, þá er Guð líka þar, í þeirri skelfingu, í
því myrkri.
Hvergi hjá Jesú mætum við útskýringum. Hvergi
sjáum við hann gefa þjáningunni málsbætur né
hvetja hinn þjáða til að læra af þessu. Eins og við
heyrum svo oft: Þetta er til að þú lærir auðmýkt eða
næðir andlegum þroska eða færist nær Guði eða
hvað það nú er sem viðkomandi finnst að hinn þurfi
á að halda og lærði aldrei sjálfur! Jesús reynir ekki
að finna þjáningunni málsbætur né útskýra eðli
liennar og uppruna. Hann tekst á við hana, læknar,
líknar. Hvert sinn sem við mætum sjúkdómum og
sorg þá er það dæmi eða forsmekkur dauðans. Hvert
sinn setn Jesús læknar sjúkan þá er það páskaprédik-
un, þá er það dæmi, vottur þess að hann læknar mein
og leysir viðjar og þerrar tár.
Við upplifum líka upprisu hvar sem við rísum gegn
dauðanum í lífinu, gegn ranglæti og misrétti, þegar
kærleikurinn sigrar, umhyggjan, miskunnsemin, þá
er ríki Guðs að verki og kraftur upprisu hans.
Barnib og bölib
„Hún Tóta er dáin,“ sagði mamma litla 4 ára strákn-
um sínum og hann svaraði: „Dáin? Svona eins og í
sjónvarpinu?“ Önnur móðir þurfti að segja syni sín-
um, 3 - 4 ára, sorgarfregn. Hún tók hann í fangið og
sagði nærfærin: „Hann afi þinn er dáinn“ Og
strákurinn leit snöggt á hana og sagði: „Hver skjótt'
hann?“
Börnin upplifa hörmungafréttir í sjónvarpi og sjá
dauðann á skjánum. Og þau upplifa það á marga
vegu. Barn yngra en fimm ára er raunsætt og það
hugsar ekki út frá huglægum forsendum heldur
hlutlæguin einungis. Það hefur ekki tímaskyn og í
Hvert sinn sem Jesús kknar sjúkan þá er það
páskaprédikun, þá er það dcemi, votturþess að
liann kknar mein og leysir viðjar og þerrar tár.
7