Bjarmi - 01.12.1995, Side 17

KRISTNIBOÐ
40 ára að aldri og koma sumir langt að. Hinir
áltugasömustu eru gulls ígildi! Þeir eiga áreiðanlega
eftir að skila góðu dagsverki ef þeir haldast „heitir“
og vakandi."
Ab fitja upp og prjóna slétt
Ragnheiður Guðmundsdóttir, kona Karls, er aðstoðar-
kennari í handavinnu meðal kvennanna og kennir
tvo daga í viku. Hún segir:
„Stúlkurnar byrja á því að læra að fitja upp og
prjóna prufur, garðaprjón, slétt, slétt og brugðið og
perluprjón. í fyrstu reyndist mörgum erfitt að prjóna
slétt og brugðið svo að oft þurfti að rekja upp. En
eftir þriggja vikna skólasetu tókst þeim þetta. Þær
eru byrjaðar að prjóna sokka með stroffi og garða-
prjóni. Eftir jól verður svo farið að sauma í vél eða
höndum og eftir páska heklum við.
Það er því eins gott að halda sér við efnið og læra
að nefna aðferðir og hugtök á amharísku. Stúlkurnar
eru ákafar að læra svo að þær geti kennt öðrum
þegar þær ljúka námi. Þetta eru söngglaðar stúlkur.
Það er gaman að horfa og hlusta á þær syngja við
störf sín.
Kristniboðar í Afríku reyna að hlúa að konum
sérstaklega, enda búa þær margar við bágan
hag. Kvennaskóli er í Agere Selam í Eþíópíu þar
sem Ragnheiður og Karl J. Gíslason eru að
störfum.
Leikfimi fylgir með. Við syngjum: „Höfuð, herðar,
hné og tær,“ í frímínútum eða köstum garni á milli
og segjum nöfn svipað og: „Hver stal kökunni úr
krúsinni í gær?“
Við Ijúkum hverjunt tíma nteð bæn og leggjum
áherslu á að stúlkurnar prjóni ekki við lélega birtu
svo að þær þurfi ekki að rekja allt upp á ný. Það er
ánægjulegt að fá að kynnast „litlum" hópi stúlkna
sem brenna af þrá að læra Guðs orð - og handa-
vinnu svo að þær geti kennt öðrum. Biðjunt þess að
kunnáttan, sem þær afla sér, komi þeint að góðurn
notuin og þær geti rniðlað öðrum af þekkingu
sinni.“
Söngstjóri, þjálfari, fóstra...
Frelsarinn leysir úr fjötrum
Helga Vilborg Sigurjónsdóttir lætur vel af vistinni í barnaskólanunt í
höfuðborg Eþíópíu, Addis Abeba. Hún lét sig hverfa úr landi, eins og hún
kemst að orði, fyrir fimm mánuðum og tók fyrst þátt í kristilegu alþjóða-
móti stúdenta í Nairóbí í Kenýu. Síðan gafst henni tækifæri til að ferðast
vestur til Pókothéraðs þar sem íslenskir og norskir kristniboðar hafa verið að
verki undanfarin ár. Hún skrifar:
„Við heiinsóttum rneðal annars stúlknaskóla í Chesta og á leiðinni til
Sekerr litum við inn hjá fullorðinni konu, Rósu að nafni. Hún sýndi okkur
landið sitt, sem hún hafði ræktað, og bauð okkur svo í mat og dísætt te að
loknum leiðangri. Rósa sagði okkur frá því hvernig Jesús hefði frelsað
hana undan áfengisbölinu og svo höfðum við bænastund."
Áður en Helga hóf að starfa í Addis Abeba kom hún til Arba Minch til
Guðlaugs Gunnarssonar föðurbróður síns og fjölskyldu hans. „I Arba
Minch fékk ég m.a. að fylgjast með undirbúningi og taka þátt í tveim brúð-
kaupum. Það var sannarlega lífsreynsla út af fyrir sig! Hér eru alls konar
siðir og venjur. allt öðru vísi en heima, og allt lagt í brúðkaupin. Hér þykir
300 manna veisla bara smáræði og til gamans má geta þess að í öðru brúð-
kaupinu, sem ég var í, voru gestirnir eitt þúsund!“
Biöjiö fyrir unglingunum!
Helga lætur hendur standa fram úr ermum í heimavistarskólanum í höfuð-
borg Eþíópíu. „Ég fékk afskaplega hlýjar móttökur í skólanum og leið
strax vel. Þetta eru yndislegir krakkar, sem ég er að vinna með, og frábært
samstarfsfólk. Fyrstu mánuðina reyndi heilmikið á tungumálakunnáttuna
og ég fann hvað það tekur frá manni mikla orku að þurfa stöðugt að vinna
á öðru tungumáli en manni er eiginlegt.
Starf mitt er tjölbreytl og snýst mest um tónlist og íþróttir. Ég kenni níu
nemendum á píanó, stjórna tveimur kórum, annar er einungis skipaður
íslenskum börnum, og hjálpa Bjarna Gíslasyni að þjálfa í blaki, svo að eitt-
hvað sé nefnt. Einnig aðstoða ég við kennslu í skólanum. En aðalmarkmið
veru minnar hér að vera fólkinu innan handar [bömum og fullorðnum]. Ég
tek einnig þátt í norrænum unglingakór sem í eru nokkrir af unglingunum
okkar auk unglinga frá sænska skólanum hér í borg.
Annan hvorn föstudag höfum við svo „KSS-fundi“ í heimahúsum.
Unglingahópurinn er óvenjustór í ár, krakkarnir bæði á grunnskóla- og
menntaskólaaldri. Bætið unglingunum okkar við á bænalistann ykkar og
starfinu meðal þeirra, þ.e. skólafélaginu og biblíuleshópum!
Hér er líf og tjör og tíminn flýgur áfram. Núna á sunnudaginn á að halda
tónleika þar sem allir tónlistarnemendur og kórsöngvarar fá að spreyta sig
(tlestir foreldrarnir verða viðstaddir). Yngsti kórinn okkar hér hefur verið
að æfa dagskrá með kisusöngvum og vísum frá öllum Norðurlöndunum.
Þar höfum við m.a. einn lítinn, íslenskan einsöngvara, Aron Bjarnason.
Mér finnst ég nú þegar hafa lært margt nýtt og lært að líta lífið öðrum
augum en áður. Hér sjáum við svo mikla fátækt. Betlarar og krypplingar
eru á hverju götuhorni. Slíkt þekkjum við ekki heima á íslandi.
Ég vil þakka fyrirbænir ykkar. Kær kveðja með Sálm. 91.“