Bjarmi - 01.12.1995, Síða 22

ORÐIÐ
Kjartan Jónsson
Vinkona okkar hjónanna, norskur kristniboði í
Japan, sagði frá því í jólabréfi fyrir nokkrum
árum að hún hefði fengið leyfi til að standa
við inngang stórrar verslanasamsteypu í einni af
stórborgum landsins til að dreifa fundarboði á jóla-
samveru sem kirkjan hennar hafði skipulagt. Þetta
var skömmu fyrir jól og það var mikil ös í verslun-
unum. Þegar hún hafði staðið þarna
lengi og útdeilt fjölda boðsmiða
kom yfirmaður verslanasamsteyp-
unnar, sem aðhylltist búddatrú eða
shintóisma, og spurði hvað hún væri
að gera. Hún sagði sem var, að hún
væri að bjóða fólki til jólasamkomu
í kirkjunni sinni. „Jæja,“ sagði
maðurinn, „svo að þið kristnir menn
haldið þá líkajól eins og við!“
Senn líður að jólum, viðamestu
hátíð ársins. Þau kalla fram margs
konar kenndir. Flestir hlakka til
þeirra og vilja gera þau að raunveru-
legri hátíð, tilbreytingu í skammdegi
og vetri. Margir líta til þess með
Sr. Kjartan Jónsson, gleði og eftirvæntingu að fá nokkra kærkomna
frídaga og njóta samvista við fjölskyldu og vini sem
erill hins daglega lífs hefur ekki boðið upp á sem
skyldi.
Við, kristið fólk, verðum að láta okkur skiljast að
jólin hafa fengið nýtt innihald í hugum margra sem
er ekki endilega kristilegt. I eftirsókninni eftir því
að njóta hátíðarinnar sem best verður oft lítil ró
hugans til að íhuga hið raunverulega innihald þeirra.
A jólum og jólaföstu íhugun við hvaða þýðingu
það hafði að Guð gerðist maður og fæddist sem lítið
barn í Betlehem forðum daga við slæmar aðstæður.
A jólum fögnum við yfir þessu. Fyrst jólin hafa
orðið svo mikil hátíð, sem raun ber vitni, hlýtur
ástæðan að vera mikil. Hún er það reyndar. Þau tjá
okkur elsku Guðs til okkar. Guð opinberaðist okkur,
kunngjörði sannleika sem ekki var þekktur áður.
er kristniboði og
starfsmaður SÍK.
Hvernig er hægt að gera það svo að við skiljum?
Ég las eitt sinn frásögu um mann, sem fylgdist
með göngu maura. Hann dáðist mjög að skipulagi
þeirra og vinnusemi og virti þá fyrir sér í langan
tíma. I áhuga sínum á að virða atferli þeirra fyrir sér
gætti hann ekki að sér og fór of nálægt þeim svo að
styggð komst að þeim. Þeir skynjuðu að hætta
steðjaði að og raðir þeirra riðluðust. Manninum
þótti þetta mjög leitt því að hann ætlaði ekki gera
þeim nokkurt mein. Hann óskaði þess heitt að hann
gæti sagt þeim að þeir þyrftu ekkert að óttast. En
hann gerði sér grein fyrir því að hann gæti ekki tjáð
sig á nokkurn hátt sem þeir skildu. Eina leiðin væri
að verða einn af þeim. Þá gæti hann e.t.v. gert sig
skiljanlegan.
Guð gerði þetta á jólum. Hann gerðist maður og
gekk inn í kjör fátæks almúgafólks og lifði eins og
það. Hann fæddist við smánarlegar aðstæður sem þó
eru kjör stórs hluta mannkynsins enn þann dag í
dag, og ólst upp á almúgaheimili, án efa við kröpp
kjör. Skaparinn taldi sig ekki of góðan til að lifa við
slíkar aðstæður og verða þannig einn af okkur til að
koma boðskap á framfæri við okkur. Þegar við
lesum sögu Jesú fáum samkennd með honum vegna
þess að hann þekkir af eigin raun hvað það er að
búa við erfið kjör og takast á við vandamálin sem
fylgja lífinu.
Það er ekki lítið að Guð, skapari himins og jarðar,
skyldi nálgast okkur mennina eins og hann gerði og
opinberast okkur þannig til þess að tjá okkur að
hann elskaði okkur óumræðilega. Það er heldur ekki
lítið atriði að Guð skyldi leita okkur uppi til að
útskýra fyrir okkur hvernig við getum nálgast hann
og lifað þannig í tengslum við hann að hann verði
hluti af lífi okkar og geri okkur þannig kleift að lifa
í samræmi við eðli okkar, sem við fengum í sköpun-
inni, eða lifa í samræmi við „hönnun" okkar, eins og
sumir myndu ef til vill segja nú á dögum.
Vegna fórnardauða Jesú á krossinunt og upprisu
hans frá dauðum getum við lifað í sátt við Guð. Páll
22