Bjarmi - 01.12.2002, Síða 21

Andlit
Allt frá fýrsta degi lífs okkar erum við
umkringd andlitum. Þau fýrstu sem
við sáum skinu á okkur í ósegjanlegri gleði,
með ósegjanlegum kærleika.
Seinna kynntumst við þessum sömu andlit-
um meó annan svip, harðan, strangan, -
þegar við höfóum hegóaó okkur illa.
Þegar við fórum aó kynnast jafnöldrum
skimuðum við eftir andlitum sem okkurfélli
vió, einhverjum sem svaraói tilliti okkar, vió
leituðum eftir viðmóti sem sagði okkur: Eg
vil vera vinur þinn.
A unglingsárunum leituðum vió augna að
horfa í, augna sem gáfu fýrirheit - um ást.
Allt lífið erum við umkringd andlitum. Hvert
þeirra segir sína sögu, sum eru döpur og
áhyggjufull, önnur opin og brosandi, sum
eru höró og lokuð, önnur rist rúnum langrar
ævi þar sem saman eru ofnar rúnir sorgar og
vonbrigða og rúnir gleði og vonar.
Okkar eigin andlit segja öórum sitthvað um
okkur, hver við erum og hvernig okkur líður.
Og stundum setjum vió upp svip sem við
notum sem grímu til að fela þaó sem eng-
inn má sjá.
I hvunndeginum skimum við eftir andlitum
í þeirri von aó mæta brosi, vingjarnlegu til-
liti, viðurkennandi augnaráói, hlýju, at-
hygli, - við viljum gjarnan vera séð.
Vinur mætir vini, það kemur glampi í augu,
bros á vör. Samræða hefst, samfélag. Vinir
deila hugsunum, tilfinningum, vonum.
Samfélag.
Augu sem mætast. Tveir, augliti til auglitis.
Ef ég léti mér annt um þig,
mundi ég horfa í augu þín þegar þú talar
við mig
mundi ég hugsa um þaó sem þú sagóir,
fremur en það hvað ég ætla aó segja þegar
þú hættir aó tala,
mundi ég hlusta á tilfiningar þínar sem
fólgnar eru í oróunum.
Ef ég léti mér annt um þig...
mundi ég hlæja meó þér, fremur en hlæja
að þér
mundi ég tala við þig, fremur en tala til þín
og ég myndi vita hvenær ég ætti að þegja.
Ef ég léti mér annt um þig
mundi ég ekki klifra yfir múrana sem þú
hefur reist,
mundi ég bíða í þolinmæði þar til þú
hleyptir mér inn,
mundi ég ekki brjótast inn í leyndarmál þín
heldur bíóa þar til þú fengir mér lykilinn
Ef ég léti mér annt um þig
mundi ég elska þig án skilyrða
en ég myndi biðja um það besta sem þú
hefur að gefa
og reyna með gætni að laóa þaó fram.
Sakkeus tollheimtumaður skimaði einmana
eftir vingjarnlegri ásjónu, augum sem vildu
horfa í hans. Hann fann þau. Jesús leit upp:
„Sakkeus, flýt þér ofan!”
Skyldi hann ekki í því sem á eftir fór hafa
reynt þá umhyggju sem lýst er í þessu Ijóði
sem ég man ekki lengur hvar ég fékk aó láni.
Asjóna Jesú.
Asjóna Guðs, sem leitar ásjónu minnar
áreitnilaust, til að horfast í augu við mig,
skína vió mér, til aó vingast við mig, til að
blessa mig og gefa mér frið.
Asjóna Guðs, sem bíður í þolinmæói eftir
því aó ég líti upp og lesi úr ásjónu hans:
Mér er annt um þig.
Drottinn láti sína ásjónu lýsa yfir þig og gefi
þér frió.
(A kyrrðarstund í Hallgrímskirkju)
Sr. Sigurður Pálsson er sóknarprestur í Hall-
grímskirkju í Reykjavík.