Heima er bezt - 01.05.1955, Blaðsíða 21

Heima er bezt
149
JSír. 5
HR tSFL U TNING UR.
Svo scgii í íslenclingabók Ara fróða, að ísland hafi verið viði vaxið milli fjalls og fjöru, er landnámsmenn komu hingað. Hel-
ur þá verið búsældarlegt utn að litast í mörgum fjalladalnum. En nú er skógurinn að mestu eyddur, og víða eru óræktarmó
ar og örfoka land, þar sem áður var skógivaxið. Það verður hlutverk komandi kynslóða að græða landið skógi að nýju. —
Ýrn.sar orsakir liggja til eyðingar skóganna, og sú ekki minnst, að landsmenn hafa öldum saman orðið að nota þá til eldi-
viðar. Öld eftir öld hafa menn sótt hrís í skógana, stundum langt að, og skógarítök voru verðmætasta eign margra bænda.
En cnginn skyldi áfellast kynslóðir fyrri tíma fyrir það. sem nú á dögum myndi vera kallað skamrasýn rányrkja. Þær áttu
ekki um annað að velja, eins og högum þeirra var háttað, þegar harðindi og illt stjórnarfar var að kvelja lífið úr þjóðinni.
l-æstir, sein nú eru að vaxa upp, eru gæddir slíku hnyndunarefli og innlifun, að þeir geti sett sig í spor forfeðra okkar, eða
skilið kjör þeirra til fulls. — Myndin yfir þessum línum er af hrísflutningi í Þjórsárdal. Þar átti biskupsstóllinn í Skálholti
skógarítak um margar aldir. Og til Þjórsárdals var sótt af mestöllu Suðurlandsundirlendinu, til eldiviðarfanga. En skógur-
inn var einnig notaður til annarra þarfa, svo sem að leggja undir torf á húsþök, og þótti það gefast vel. — Nú eru við-
horfin orðin önnur. Vatnsaflið er sem óðast að verða ljós- og hitagjafi, og skógarnir fá að vaxa undir umsjá sérfróðra manna,
tneð ötuhim stuðningi þeirrar kynslóðar, sem býr vi<V kjör, sem aðeins voru til í glæstustu ævintýrum forfeðranna.
allt hreinlæti varSar. Auðvitað
er nokkur munur á héruðum að
þessu leyti, en sá munur getur
aldrei verið mikill.
í Suður-Þingeyjarsýslu.
Frá Mývatni liggur leiðin til
Gautlanda, en þar býr bóndinn
Jón Sigurðsson, forseti Alþingis.
Það var á fögru sumarkvöldi, að
við komum með klyfjahesta okk-
ar að þessum stæðilega, velhýsta
bæ. Á túninu voru konur og börn
i óðaönn að þurrka hey. Jón var
ásamt piltum sínum og vinnu-
konum flestum, „vestur á Heiði“
við samantekt. Húsfreyja var
aftur á móti heima, og hún lét
ekki hjá líða að bjóða gesti vel-
komna með allri þeirri gestrisni,
sem íslenzkri húsmóður er tamt,
gestrisni, sem er í senn fyrir-
hyggjusöm og hjartanleg. Jón
Sigurðsson á fagurt heimili, og
kona hans er prýði þess. Hún er
gáfukona, háttvís og virðuleg.
Jón bóndi kom ekki heim fyrr
en komið var fram á nótt. Hann
hafði verið langt upp á heiði.
Það ríður á miklu, að sem mestra
heyja sé aflað og að þau náist
óhrakin i garð. Veðrátta er
nefnilega svo umhleypingasöm á
íslandi, að ekki er lengi að skip-
ast veður í lofti, dýrðlegasta
sumarblíða getur skyndilega og
óvænt breytzt í langvarandi
haust- og vetrarveðráttu. Og
einmitt sökum þessa, er það svo
mikilvægt, að vera við öllu bú-
inn, enda spáðu fréttir að sunn-
an ekki góðu. Þar hafði verið
samfelld óþurrkatíð fram að
þessu, og því horfur á, að hey-
fengur yrði með rýrasta móti, ef
veður þá leyfði, að nokkuð næð-
ist saman.
Jón Sigurðsson er um sextugt
I