Heima er bezt - 01.12.1964, Blaðsíða 11

Hólmfríður og Þorsteinn B. Olson og börn þeirra, 1946. Aftari röð frá v.: Björn Franklin, Wilhelm Theodore, Ólafur Valdi■
mar, Kjartan, Norman Leonard, Jón, Stanley, Louis Harold. Fremri röð: Gwennie Marianne, foreldrarnir, Elfreda Winnie.
við aldrei, meðan við dvöldumst í Nova Scotia, né
heldur hveitimjöl. í þess stað höfðum við bókhveiti-
mjöl; það var gott til brauðgerðar, dökkt mjög, en
bragðgott og næringarmikið. Til þess, sem sætt átti
að vera, var notuð viss tegund sýróps, sem kallað var
trykkill (treacle). Um lostæti var ekki að ræða, en eng-
in veruleg vöntun var á góðum einföldum og hollum
mat. Auk þess var kostur epla og villiberja.
Hús okkar stóð á smáhæð, og hvenær sem einhver
snjór kom, — en það var örsjaldan — skemmtu skóla-
krakkarnir sér stórfenglega við að renna sér á litlum
sleðum niður brekkuna. Skólinn var skammt frá, og
hann sótti eldri systir mín, Guðný. Þjóðvegur héraðs-
ins lá fram með hólnum í áttina til Laurie-búgarðsins
og þaðan áfram til bæjarins Shubenagedy út við sjó.
Bær þessi var verzlunarstaður mestallrar sveitarinnar.
Oft höfðum við næturgesti, þegar íslenzku nýbyggj-
arnir voru í vörukaupaferðum. Alltaf var ferðafólkið
velkomið, og nutu jafnt heimamenn sem gestir þess-
ara heimsókna. Þær voru ánægjuvinjar í hinu tilbreyt-
ingarlausa hversdagslífi nýnumins lands. Allir voru
glaðir og reifir, enda bjartsýnir á framtíðina, þrátt
fyrir harðrétti og örbirgð.
Síðari hluta vetrar 1881—1882 bárust fregnir um vax-
andi landnám og framfarir í vesturlandinu, einkum í
Manitóba, svo og um óðauppgang Winnipeg-borgar og
hin háu daglaun, sem þar byðust.
Með því að foreldrar mínir gerðust nú efablandnir
um framtíð sína í Nova Scotia, eftir að hafa þraukað
með þolinmæði við lífsskilyrðin þar í 4 ár, án þess að
nokkrar horfur væru á breytingu til batnaðar, ákváðu
þau að fara vestur.
Vorið 1882 stigum við því á járnbrautarlestina í
Halifax og héldum vestur til Winnipeg, Manitóba.
í Winnipeg virtist vera mikill skortur á húsnæði, og
urðum við að búa í tjaldi í nokkra mánuði — bættum
enn einu tjaldinu við í tjaldborg, sem þandi sig með-
fram götu einni (Ross-götu, ef ég man rétt) vestur frá
Aðalstræti. Faðir minn fékk undireins vinnu við bygg-
ingu borgarráðhússins. Daglaunin voru 3 dollarar og 50
Heima er bezt 439