Heima er bezt - 01.01.1965, Side 14

Kennari og nemendur Þingvalla-skólans 1892. Myndin tekin á heimili Tómasar Pálssonar. Kennarinn, Guðný Jones, er til
vinstri. Aftasta röð frá vinstri: Elias Jónsson Bildfell, Þorsteinn Björnsson Olson, Sveinn Friðbjörnsson, Sesselja Jónasdótt•
ir. 2. röð: Kristin Einarsdóttir Suðfjörð, Anna Jónsdóttir, Ragnheiður Sigurðardóttir, Guðlaug Jónsdóttir. 3. röð: Guðrún
Pétursdóttir (fór til Islands, kaupkona i Reykjavík), Helgi Helgason (Árnasonar), Egill Jensson Laxdal, Sæmundur Jónsson,
Guðmundur Ólafsson Johnson. 4. röð: Guðrún Tómasdóttir, Guðríður Ólafsdóttir, Guðný Björnsdóttir Olson (syslir Þor-
steins), Kristin Jónsdóttir Bildfell, Soffia Friðbjörnsdóttir, Þorbjörg Ereysteinsdóttir. Fremsta röð: Margrét Jensdóttir Lax-
dal, Sigurður Sigurðsson, Guðný Vigfúsdóttir (Þorsteinssonar).
skyldu búa saman um veturinn og ganga að því í sam-
einingu, að koma upp íbúðarhæfu húsaskjóli, enda orð-
ið skammt þess að bíða, er fullkomið vetrarríki gengi í
garð.
Smíðaefnið var riftimbur úr húsinu, sem við höfð-
um búið í í Millwood, auk alls konar timbursamsafns,
sem keypt hafði verið ódýrt í sögunarverksmiðjunni.
Efni þetta var þó ekki nóg í byggingu, sem veitt gæti
viðunandi skjól fyrir hörkum vetrarveðráttunnar. Var
þá horfið að því ráði, að gera útgrafning að sunnan-
verðu í hól, svo stóran að þar mætti vel búa, en nota
timbrið til að gera gólf og þilja innan veggina. Að því
loknu var reft yfir og tyrft. Veggirnir voru 7 feta háir.
Framhliðin stóð öll utan útgrafningsins, en afturgafl-
inn allur innan hans, jafnhár hólnum. Þessu var öllu af-
kastað með methraða, og síðan ekki beðið boðanna að
flytja inn.
Okkar eldstó var sett í annað framhornið, báðum
fjölskyldunum til afnota. Vatn til matar og þvotta varð
að sæltja í tjörn, og var þangað um 20 mínútna gangur.
Kom það í minn hlut og systur minnar að sækja vatnið.
Þessi útgrafningsbústaður okkar var hlýr, en þröng-
ur. Allþéttur pílviðarlundur skýldi okkur fyrir hinum
hráslagaköldu austanvindum, en grimmar norðanhríð-
arnar náðu engu taki á okkur, með því að til þeirrar
áttar sá aðeins í enda þakmænisins, slétt við hólinn.
Þau tíðindi bárust, að teygzt hefði úr járnbrautinni
til staðar, sem var 11 km frá okkar býli. Smáþorp hafði
risið þar og var kallað Langenburg. Var það þjónustu-
miðstöð landsvæðis, sem nýkomnir þýzkir innflytjend-
ur höfðu numið. Verzlanir voru þar tvær. Aðra áttu
og ráku Þjóðverjar tveir, Hinch og Ulrich, hina átti
Helgi Jónsson. Hafði hann flutt hana þangað frá Shell-
mouth. Bjarni Davíðsson Westmann veitti henni for-
stöðu. Flestir hinna fáu landnema, sem þegar voru
komnir til býla sinna í okkar byggð, keyptu nauðsynj-
10 Heima er bezt