Heima er bezt - 01.09.1965, Side 33

— Ég þakka þér þessa yndislegu stund, Nanna, og ís-
inn þinn góða.
— Verði þér að góðu, svárar hún lágt og dregur svo
að sér höndina.
Snorri snarast að símanum og hringir eftir leigubif-
reið, en síðan bregður hann sér inn í einkaherbergi sitt
örskamma stund. Nanna er þegar komin fram í eldhús-
ið og tekin þar til starfa. Brátt koma feðginin heim til
hádegisverðar, og hún verður að hafa hraðann á, svo
að allt verði tilbúið handa þeim á réttum tíma að vanda.
En nú er leigubíllinn kominn og gerir vart við sig rétt
íyrir utan. Snorri snarast inn í eldhúsið og kveður
Nönnu í skyndi með þéttu handabandi, en um leið mæt-
ast augu þeirra nokkur andartök, og þau birta á sínu
hljóða máli dýrustu leyndardóma lífsins.
Hljóðmerkin að utan kalla á ný. Snorri hraðar sér út
og hleypur upp í bifreiðina, sem þegar brunar af stað.
Nanna framreiðir hádegisverðinn í flýti, og hann er
kominn á borðið á réttum tíma. Feðginin koma stund-
víslega heim, og Nanna skilar til þeirra kveðjunum frá
Snorra og segir þeim, hve tímabundinn hann hafi verið,
en þau eru ekkert óvön því að hann sé á slíkri hrað-
ferð, að þau fái ekki að sjá hann fyrr en ef til vill í
næstu ferð.
Klukkan er langt gengin í eitt, og Magnús lögmaður
og Erla eru farin að heiman til vinnu sinnar. Nanna er
ein í eldhúsinu og þvær leirinn eftir hádegisverðinn.
Vaskurinn er undir eldhúsglugganum, og er þaðan mik-
ið víðsýni. Henni verður litið út um gluggann, en að
þessu sinni leita augu hennar ósjálfrátt upp í blátt heið-
ið, sem örfá sólroðin ský skreyta í fjarska, og hennar
helgustu þrár fá fleyga vængi og fylgja ungum flug-
stjóra til framandi ianda. Hún getur ekki við það ráð-
ið. —
Snorri Alagnússon flugstjóri stjórnar loftfari sínu
djarfur og öruggur ofar sólgullnum skýjum á för til
framandi landa, en hjarta hans þráir heim. Hann er orð-
inn ástfanginn.
V.
Óvænt gleði.
Föstudag-ur hverrar viku er miltill annadagur hjá
Nönnu Harðardóttur. Þá hreinsar hún stofurnar og bak-
ar vikuforða af allskonar kökum og býr til ís og fleira
lostæti til helgarinnar. Þó að heimilið sé ekki mannmargt
hefir Nanna alltaf nóg að starfa, og þar er líka allt eins
fullkomið og hugsast getur og föng eru á.
Nú er komið föstudagskvöld. Magnús lögmaður og
Erla eru komin heim frá störfum og hafa snætt kvöld-
verð, en að honum loknum setzt Magnús inn í setustof-
una og hlustar á útvarpið, en það er vani hans. Nanna
stendur við stórbakstur og hefir enn ekki nærri lokið
honum. Erla kemur nú inn í eldhúsið til Nönnu og bið-
ur um að mega hjálpa henni, en það er venja hennar
þegar hún er heima, að vilja taka þátt í heimiiisstörfun-
um með Nönnu og hjálpa henni. Og Nanna þiggur það
líka ávallt með gleði, þótt hún sé fyllilega einfær með
heimilisstörfin, en hún hefir yndi af nærveru Erlu, eins
og þær séu systur.
Erla hefir lært margt af Nönnu þennan tíma sem þær
hafa verið samvistum, og vinátta beggja er einlæg og
innileg. Hún hjálpar Nönnu nú við baksturinn, og allt
gengur fljótt og vel. Þær ræða glaðlega saman, og Erla
er kát eins og krakld, hún er sakleysið sjálft, þótt hún
sé komin á seytjánda árið.
— Ósköp bakar þú mikið af fínum kökum núna,
segir Erla brosandi um leið og hún raðar í fullan dúnk
af ilmandi smákökum. — Áttu von á gestum, eða hvað?
— Ég? nei, það koma engir gestir hingað til að heim-
sækja mig.
— Mér þykir bara svolítið skrítið, að nú skuli aldrei
vera hér nein gestaboð eins og meðan mamma var
heima, en þá var stöðugt þetta gestafargan.
— Saknar þú þess, Erla mín?
— Nei, síður en svo, ég var oft svo þreytt á þessum
gestaboðum, mér fannst ég vera eitthvað svo ófrjáls
innan um allt þetta heldra fólk, maður varð að haga sér
eftir vissum reglum í framkomu og fasi, svo að mömmu
líkaði, en svona vil ég hafa það hérna heima, eins og
við höfum það nú, og þá fæ ég að njóta mín.
— Jæja, vina mín, það er gott að þú ert ánægð.
— Já, sannarlega, og ég vildi óska að það yrði svona
líka, þegar mamma kemur heim. En hvenær skyldi
Snorri bróðir koma heim næst, mér finnst svo voðalega
langt síðan ég hefi séð hann. Er það ekki eins með þig,
Nanna mín?
Nanna roðnar óþægilega mikið og varast að líta á
Erlu:
— Það er nú ekki svo langt síðan ég sá hann, svarar
hún eins eðlilega og henni er frekast unnt.
— Nei, það er alveg satt, hann kom hingað heim til
þín síðast þegar hann var á ferðinni, en ég fékk ekki
að sjá hann þá. En einhverntíma í sumar ætlar hann að
dvelja svolítinn tíma hérna heima, og þá hlakka ég til,
gerir þú það ekki líka?
— Nanna er nokkuð sein til svars, hún vill ekki segja
allan sannleikann í því máli, og hún vill ekki heldur
skrökva, svo að svarið er ekki alveg á reiðum höndum,
en hún losnar skyndilega og óvænt úr þessu vanda: sím-
inn tekur að hringja ákaft, og Erla bregður sér fram úr
eldhúsinu til að svara, en faðir hennar er þegar kominn
fram og svarar í símann.
Erla fer þá aftur inn í eldhúsið og heldur áfram að
hjálpa Nönnu, en hún tekur ekki upp samtalsþráðinn,
þar sem frá var horfið, og því er Nanna fegin. Nú ríkir
stutt þögn.
Þegar Magnús lögmaður hefir lokið símtalinu, kemur
Heima er bezt 345