Heima er bezt - 01.11.1970, Blaðsíða 28

I
Vonbrigði Hrafnhildar litlu og draumur
Stórhýsið glæsilega stendur í miðju hjarta höfuðborg-
arinnar umgirt fallegum skrúðgarði. Samherjarnir, Eið-
ur og Ingvi, eiga húsið saman og búa þar með fjölskyld-
um sínum. Eiður á efri hæð hússins, en Ingvi niðri. Þeir
eru báðir kvæntir og eiga sína dótturina hvor, jafngaml-
ar.
Eiður og Ingvi eru æskuvinir. Sameiginlega eiga þeir
stórt iðnfyrirtæki í borginni og starfa báðir að rekstri
þess. Er Eiður aðalforstjóri þess, en Ingvi skrifstofu-
stjóri. Þeir stofnuðu ungir þetta fyrirtæki sitt, sem stöð-
ugt hefir vaxið og þróazt í höndum þeirra. Þeir kvænt-
ust báðir um svipað leyti og reistu þá saman stórt og ný-
tízkulegt íbúðarhús með öllum tækjum og þægindum
nútímans.
Konur þeirra beggja voru dætur borgarinnar og líkar
um margt, svo þær hafa einnig átt vel saman. Þessar
tvær fjölskyldur njóta því ríkulega lystisemda borgar-
lífsins við auð off allsnægtir.
Litlu dætur þeirra, sem nú eru átta ára að aldri, eru
einnig leiksystur. Báðar hafa þær átt mjög svipuð upp-
eldisskilyrði og sama umhverfið, en eru annars gerólík
börn.
Nú er kyrrlátt haustkvöld. Borgin er sem eitt ljóshaf,
og yfir henni hvelfist heiðblár himinninn með blikandi
norðurljósum og tindrandi stjörnum. Hvílík fegurð!
getur nokkur skuggi leynzt í slíkri ljósadýrð?
Hrafnhildur litla, dóttir Eiðs forstjóra, er nýháttuð inni
í svefnherbergi foreldra sinna og hvílir á skrautsaum-
uðum svæfli í fallega barnarúminu sínu. Hár hennar,
mikið og ljósgullið, liðast um svæfilinn og myndar eins
konar geislabaug umhverfis svipbjart og engilhreint and-
lit litlu stúlkunnar, sem er mjög frítt barn.
Hrafnhildur litla bíður þess, að móðir hennar lcomi
inn til hennar og lesi með henni kvöldversin, áður en
hún sofnar. En það hafði mamma lofað að gera, þegar
Hrafnhildur fór inn í svefnherbergið rétt áðan.
Kvöldversin, sem Hrafhildi eru svo kær, hafði hún
lært hjá föðurömmu sinni, sem einnig býr í borginni.
En hjá henni dvaldi litla stúlkan eitt sinn mánaðartíma,
á meðan foreldrar hennar fóru í skemmtiferð til út-
landa. Fallegu kvöldversin hennar ömmu hrifu þá hrein-
an og barnslegan huga Hrafnhildar litlu svo djúpt, að
síðan hefur hún aldrei sofnað á kvöldin án þess að hafa
lesið þau áður. En þá þarf hún alltaf að fá mömmu
sína eða pabba til að halda í litlu höndina sína, meðan
hún les versin sín, því það hafði amma alltaf gert, og
enn vill Hrafnhildur litla hafa þetta þannig.
Nú eru foreldrar Hrafnhildar litlu að búa sig í sam-
kvæmi úti í bæ, og hefir báðum fjölskyldunum verið
boðið þangað. Frú Lísa, móðir Hrafnhildar, hefir feng-
ið unglingsstúlku til að annast barnagæzlu bæði fyrir
sig og frú Gerði á neðri hæðinni, í fjarveru foreldranna.
Hrafnhildur litla er orðin þessu vön og sættir sig við
það, enda sofnar hún venjulega strax, er hún hefir lesið
kvöldbænirnar sínar, og vaknar ekki aftur fyrr en nýr
dagur rís, bjartur og fagur. Og þá eru foreldrar hennar
ætíð komin heim, þótt þau hafi farið út að kvöldi dags.
kru Lísa hefir klæðzt íburðarmiklum samkvæmiskjól
af nýjustu tízku og skreytt háls og arma dýru skarti,
sem fellur mjög vel við glæsilegan kjólinn. Andlit henn-
ar er snyrt sterkum litum og smyrslum og hárið fagur-
lega liðað samkvæmt fullkomnustu tækni nútímans. Hún
er stor kona og glæsileg, kát og aðlaðandi í samkvæmis-
lífinu, enda vekur hún óskipta athygli fjöldans.
Eiður forstjóri hefir einnig lokið við að búast sam-
kvæmisfötum, og hjónin eiga aðeins eftir að klæðast
yfirhöfnum sínum, áður en þau ganga út til bifreiðar
sinnar, er stendur albúin fyrir utan og á að flytja hvort
tveggja hjónin til samkvæmisins.
En nú minnist frú Lísa þess á síðustu stundu, sem
412 Heima er bezt