Heima er bezt - 01.06.1973, Blaðsíða 29

fj
_ (y r l
b !
mSk& BMGURLAGA^ áttiwtbut W W*w:
„Dísa í Strandasýslu“ hefur skrifað þættinum tvö bréf
og beðið um texta, sem sungnir hafa verið nýlega inn á
hljómplötur. Ég hefði feginn viljað verða hið fyrsta við
óskum „Dísu“ (eins og reyndar annarra), en hér er við
vandkvæði að etja. Hljómplötuútgefendur hafa oftast
einkarétt á textunum, a. m. k. fyrst í stað, á meðan þeir
vonast eftir sölu á plötunni. Þeir vilja því ógjarna fram-
selja þann rétt. Það getur því orðið nokkur bið á því,
að fá þannig tilkomna texta til birtingar, og hætt er við,
að þá verði lagið gleymt og tröllum gefið. — Um
textann Við gefumst aldrei upp þótt rnóti blási er
það aftur að segja, að hann birtist í nóvemberblaði HEB
1970 og þar áður í nóvemberblaðinu 1960, svo að segja
má, að þessi texti sé nokkuð vel geymdur í þessu blaði.
En þrátt fyrir þetta bið ég „Dísu“ að hafa biðlund, menn
eru dyntóttir eins og veðrið, hljómplötuútgefendur líka,
og það getur stytt upp.
Þegar ég er að setja saman þennan þátt, hefur hlýnað
í veðri eftir kuldakastið að undanförnu, og ég er að vona
að blessað vorið sé nú loksins komið fyrir alvöru, alhr
tala um einhverja völvu, sem því hafi spáð og ég óska
að sú spá rætist. Mér finnst því alveg tilvalið að hafa
uppi örlitla vorstemningu í þessum þætti. Og fyrsti text-
inn er gamalkunnur, sunginn við rúmbulag. Ég veit ekki
nafn höfundar, honum hefur bara þóknast að setja lítið
„r“ undir smíði sína. Textinn varð geysivinsæll á sínum
tíma.
Ó, VOR
Ó, vor, ó, vor, ó, vor,
kom fljótt til mín,
því faðmlög þín
ég alein þrái.
Ó, vor, ó, vor, ó, vor,
þú ljósa nótt, þú ljúfi blær og særinn blái!
Ó, færðu mér hann á ný, sem hugurinn ann,
já, heillaðu skip hans, ó, þú gefur mér hann!
Þú veizt hversu kossinn hans á vörum mér brann,
er vatt hann upp segl og lagði’ á haf.
Ó, vor, ó, vor, ó, vor,
nú bið ég hljótt
um bjarta nótt
í bliki þínu.
Ó, vor, ó, vor, ó, vor,
ber skip hans heim
á höndum tveim
að hjarta mínu.
Texti, sem Ragnheiður Bergmundsdóttir bað um á
sínum tíma, hefur bögglast talsvert fyrir mér. Ragn-
heiður telur niðurlagið vera svona: Heim, heim, ég þrái
heim; mín eina ósk er löngum alltaf þessi: heim. — %
hef komizt yfir töluvert safn gamalla og vinsælla texta,
en ekki hef ég rekist á þennan þar. Þrautalendingin er
því sú að leita hjálpar lesenda. Kannast einhver þeirra
við þetta? Á meðan beðið er, getum við sungið annan
texta um heimþrána. Hann var eitt sinn danslag kvölds-
ins í útvarpinu, sem þá hét bara útvarp, en nú hljóð-
varp. Textahöfundur er S. A. B.
HEIMÞRÁ
Meðan sólir sitra
silfri, og bárur glitra,
leitar minn hugur heim.
Meðan húmið hljóða
hjúpar jarðargróða
leitar minn hugur heim.
Heim, þangað, sem hljómgrunn líf mitt á.
Heima þar ég elska sérhvert strá.
Hvar sem leiðin liggur,
ljúfur, glaður, hryggur,
leitar minn hugur heim.
Revíusöngvar þykja alltaf skemmtilegir. Næsti texti
er úr revíunni Halló Ameríka og þykir smellinn. Nafn-
laus verður sá sem um hann bað.
GÚSTI í HRUNA
Hann Gústi í Hruna
með harmóníkuna,
hann var sem funi sá sveinn.
Hann spilaði valsa
með spriklandi galsa
og í splæs var hann alls ekki seinn.
Og enga ég veit um
þar vestur í sveitum,
sem vildi h’onum neita um dans.
Þær unnu h’onum einum
þó oft væri í meinum
og læddust í leynum til hans.
Það var karl, sem kunni að
kyssa, drekka og slást.
Klammaríi hann kom af stað
hvar sem hægt var að upprífa það.
Það var karl, sem kunni að
kyssa, drekka og slást.
Enda ságði hann það oft:
það er ánægjan mín ástir, slagsmál og vín.
Heima er bezt 209