Heima er bezt - 01.10.1978, Blaðsíða 7

Núpur, Dýrafjörður séður úr Skógarbrekkum.
eyri var heimavist, en ekki í Reykjavík. Ég borðaði alltaf í
heimavistinni, alla veturna, sem ég var á Akureyri, og bjó
þar í tvo vetur, en aðra tvo hjá Snorra heitnum Sigfússyni,
fyrrv. námsstjóra.
— Hvernig undir þú svo hag þínum á Akureyri, — með
æskuslóðir föður þíns inni í Garðsárdalnum fyrir augun-
um daglega?
— Vel. Mér leið ágætlega á Akureyri og þótti gott þar
að vera. Ég átti ágæt samskipti við margt frændfólk mitt
norður þar, og var hálfgerður heimagangur hjá sumum
frænda minna á Akureyri.
— En hvað um veðurfar og umhverfi — var það ólíkt
því sem þú hafðir átt að venjast í heimahögum þínum?
— Nei, það læt ég allt vera. Dýrafjörður og Eyjafjörður
eru álíka norðarlega, og hvað veðurfarið snertir er áreið-
anlega minni munur á Dýrafirði og Eyjafirði en t.d.
Dýrafirði og Reykjavík. Eins og ég sagði áðan, þá hefur
hagkvæmnin vafalaust ráðið miklu um það að ég fór í
Menntaskólann á Akureyri, en auk þess hefur pabba
áreiðanlega verið Ijúft að ég væri á þeim slóðum þar sem
hann þekkti vel til, og í námunda við frændfólk mitt, sem
myndi rétta mér hjálparhönd, ef eitthvað bjátaði á fyrir
mér.
— Og þegar menn taka sig upp til langdvalar fjarri
átthögum sínum, skiptir auðvitað ekki neinu höfuðmáli,
hvort ferðalagið er einum sólarhring lengra eða skemmra?
— Nei, að sjálfsögðu ekki. Ég fór alltaf með skipi að
heiman og heim, og hafði gaman af þeim ferðalögum,
enda ekki sjóveikur til baga, þótt ekki léti sjóveikin mig
alveg afskiptalausan. Einu sinni man ég að ég fór með
Súðinni gömlu, og hún stanzaði á hverri einustu höfn á
milli Dýrafjarðar og Akureyrar. Það var löng ferð, en
ekkert leiðinleg.
— Þú sagðist hafa unað vel hag þínum í Menntaskól-
anum á Akureyri. Hverjir kennara þinna heldur þú að þér
séu minnisstæðastir?
— Þegar svo er spurt, kemur nafn Sigurðar Guð-
mundssonar fyrst upp í hugann. Hann er með eftir-
minnilegustu mönnum, sem ég hef kynnzt. En margir
aðrir eru mér einnig minnisstæðir. Dr. Kristinn Guð-
mundsson var fjárhaldsmaður minn á meðan ég var í
skólanum, en hann var kunnugur fólki mínu og mér frá
gamalli tíð, þar sem hann hafði verið einn af nemendum
pabba í Núpsskóla. Þá kemur mér enn fremur í hug dr.
Trausti Einarsson, en hann kenndi einmitt eina þá náms-
grein, sem mér lék hvað mestur hugur á að nema. Síðast
en ekki sízt vil ég svo nefna Þórarin Björnsson, síðar
skólameistara á Akureyri, ég á mjög góðar minningar um
þann ágæta mann.
— Hvernig stóð á því að þú valdir þér veðurfræði að
sérgrein, þegar þú hafðir lokið stúdentsprófi?
— Já, það er nú það. Mér fannst þá, að veðurfræðin
væri sú námsgrein, sem væri einna skyldust því, sem mér
hafði þótt skemmtilegast að læra í menntaskóla. Ég leit
Heima er bezt 327