Heima er bezt - 01.10.1978, Blaðsíða 10

Sólskinsmœlir í veðurathugunarstöðinni á Hveravöllum.
ef til vill sé skýringin sú, að Ijóst kvenhár sé jafnara í sér,
og kannski fíngerðara en annað hár. En það er einungis
ágizkun mín — ég veit þetta ekki.
— Lumar veðurfræðin á fleiri svona skemmtilegum
hlutum, eins og þessu með kvenhárið?
— Ekki vil ég fullyrða það, — það er eftir því hvað
hverjum finnst. Á þessari vísindagrein eru margir fletir,
sem veðurfræðingum þykja hinir skemmtilegustu, en eru
þess eðlis, að þeir höfða varla allir til almennings.
— Nú eru íslendingar mjög háðir veðri, eins og eðlilegt
er um landbúnaðar- og fiskveiðaþjóð, en búa jafnframt
við óstöðugt veðurfar. Hvemig telur þú að íslenzkir veð-
urfræðingar verði að haga störfum sínum í meginatriðum,
svo að þau verði þjóð okkar, og jafnframt vísindunum að
sem mestum notum?
— Þau hljóta að verða í stórum dráttum svipuð og að
undanfömu, að nota þær framfarir, sem verða í veður-
fræðinni, til gagns fyrir þjóðina og atvinnuvegi hennar,
foma og nýja, og laga þær nýjungar, sem nota má, að
íslenzkum aðstæðum. Til þess að þetta sé hægt, þurfa
veðurfræðingamir að geta stundað sjálfstæðar rannsóknir
á hugðarefnum sínum. Með því móti geta þeir einnig lagt
sinn skerf til vísindagreinarinnar á alþjóðavettvangi.
Þessar rannsóknir þyrftu ekki endilega að fara eingöngu
fram á Veðurstofunni, háskólar eða aðrar vísindastofn-
anir gætu verið jafn heppilegur vettvangur.
Val verkefna getur verið margskonar. En ég held, að
rannsóknir til að skýra langvarandi veðurfarsbreytingar
verði að vera veigamikill þáttur í starfinu. Velferð þjóð-
arinnar er svo nátengd veðurfarinu.
— Mig langar að ljúka þessu spjalli með því að víkja
örlítið að sjálfum þér á ný: Hvað gerir þú, þegar embætt-
isönnum sleppir? Varst þú kannski svo heppinn að hljóta í
arf tónlistargáfur föður þíns?
330 Heima er bezt
— Ja,... já, sjálfsagt að einhverju, en þó ekki öllu,
leyti. Ég hef reynt að starfa í karlakór, að minnsta kosti
alltaf annað slagið. Ég var í Karlakór Reykjavíkur, áður
en ég fór til Keflavíkurflugvallar, en ég var deildarstjóri
Veðurstofu íslands þar, frá 1952-1963. Á meðan ég var í
Karlakór Reykjavíkur, held ég að ég hafi stundað æfingar
nokkuð samvizkusamlega, þótt það legðist að sjálfsögðu
niður, þegar ég fluttist um set. Eftir að ég settist að í
Reykjavík aftur, söng ég með Stúdentakórnum, en hann
hætti störfum, eins og kunnugt er. Nokkrir gamlir félagar
mínir úr Karlakór Reykjavíkur, sem ekki eru lengur í
aðalkómum, halda hópinn og syngja saman. Þar er ég í
sveit, og syng með þessum félögum mínum, þegar ég fæ
því við komið.
— En leikur þú ekki á hljóðfæri?
— Nei, ekki vil ég segja að ég geri það. í gamla daga
var ég ofurlítið að fást við að leika á mandólín, en ég get
ekki sagt að ég hafi snert á því síðan ég kom heim frá
Ameríku. Tónlistariðkun mín er þannig ekki svo mikil, að
hún nægi mér sem tómstundavinna. Ég hef reynt að
hreyfa mig úti í náttúrunni, þegar ég hef getað, og ég hef
mikla ánægju af því. Oftast er þá myndavélin með í för-
inni, og þá festi ég á filmu það sem mér þykir athyglis-
verðast í formi og litum. — Nú, og svo les ég líka mikið,
sögulegt efni, engu síður en skáldskap. Mér hefur alltaf
þótt gaman af öllu sögulegu.
— Ég veit, að þú ert enn svo ungur maður, Hlynur, að
lokaspuming mín er alls ekki tímabær, en ég ætla samt að
láta hana flakka: Hvað heldur þú að þú myndir helzt vilja
fást við, ef þér ættu eftir að gefast mörg góð ár, eftir að
embættisferli væri lokið?
— Það gæti nú verið sitt af hverju. Ég myndi vafalaust
stunda meira þau áhugamál mín, sem ég minntist á áðan,
söng og útiveru, en þar fyrir utan finnst mér ekki ólíklegt
að ég myndi reyna að guggta eitthvað við rannsóknir á
náttúrufræði, veðurfræði og skyldum efnum.
i
Veðurbauja á leið til hafs.