Heima er bezt - 01.05.1996, Blaðsíða 11

Margrét í hópi karlkyns nemenda sinna á námskeiði í
Hússtjórnarskóla Reykjavíkur.
þessum eina dreng sem var að koma í skólann og sá eig-
inlega ekki fyrir mér hvemig þetta gæti gengið, einn
strákur í svona stórum stelpuhóp, en hann stóð sig alveg
með einstakri prýði. En hér hafa komið nokkrir piltar,
einn til íjórir í einu og að meðaltali eru piltamir svona
þrír á móti tuttugu stúlkum.
Undirbúningur
Okkur finnst margir nemendur sem hingað koma illa
undir þetta nám búnir. Kennsla í hússtjóm og handmennt
í grunnskóla virðist vera lítil enda verða verkgreinar
alltaf fyrst fyrir niðurskurðarhnífnum þegar spara þarf í
skólakerfinu. Jafnvel nemendur sem komnir eru undir
tvítugt, hafa margir lítið sem ekkert fengist við þessa
hluti. Þegar þeir þurfa að fara að horfa á mörg verkefni
og skipuleggja, hafa yfirsýn og klára hlutina - ekki bara
klára að elda matinn heldur líka að ganga frá, þá getur
það orðið ansi mikið og erfitt til að byrja með. Við leggj-
um áherslu á að kenna nemendum skipulagningu og rétt
vinnubrögð enda er það undirstaðan og hún skiptir öllu
máli. Þegar hún er komin má alltaf byggja ofan á og þá
má taka hvaða matreiðslubók sem er og útbúa ýmsa rétti
með góðum árangri.
Fatasaumur er hér alveg til jafns á við matreiðsluna og
framreiðsluna en vefnaðurinn er því miður mjög vikj-
andi. Hann er valgrein hjá okkur og verður að víkja fyrir
aðalgreinunum. Við viljum samt alls ekki missa hann út
því þetta er einstakt hand-
verk og aðstaða hér ágæt.
Námið er þó svo stutt að
nemendur læra ekki leng-
ur að setja upp í stólana
en þeir útbúa sér 2 - 3
stykki sem þeir geta prýtt
heimili sín með í framtíð-
inni.
Eg held að það sé ekki
hægt að tala um mismun-
andi hæfileika kynjanna á
þessu sviði. En stundum
þyrfti meiri fjölbreytni í
handavinnu. Stórir strák-
ar hafa ekki sömu tilfinn-
ingu fýrir því að sauma
litlar ungbamatreyjur og
stelpumar. Þeir afhjúpa
ekki þessar tilfinningar,
a.m.k. ekki á þessu stigi
og ef kynjaskiptingin fer
að verða jafnari þá er alveg ljóst að það verður að auka
fjölbreytni í handmenntinni.
Hússtjórnarskólinn á Hallormsstað
Þetta er mjög sérstakt hús með sál og mér líður alltaf
alveg óskaplega vel hér í vinnunni. Mér hefur aldrei
fundist þetta hús vera vinnustaður. Þetta er frekar mitt
annað heimili.
Eins og hjá flestum ríkisstofnunum hefur viðhaldsfé
verið mjög af skornum skammti. En þó fengum við mjög
myndarlega fjárveitingu í tíð Sverris Hermannssonar sem
menntamálaráðherra og þá var hægt að bjarga þessu húsi
frá eyðileggingu. Steypan var orðin ónýt og einangrun
engin en húsið var klætt að utan og það tókst mjög vel,
þannig að útlit þess breyttist ekki. Það hafði verið mesta
áhyggjuefnið. Síðan fengum við viðbótarfjárveitingu og
gátum lagfært talsvert hér innanhúss. Nú gerum við okk-
ur vonir um að geta í lok þessa árs og á næsta ári byggt
ofan á svalirnar og leyst þannig ýmis vandamál. Þær eru
viðbygging og hafa verið til vandræða frá upphafi vegna
leka.
Skólinn tók til starfa í þessu húsi 1930, þá reyndar ekki
fullkláruðu. Það var byggt á mettíma, einu og hálfu ári.
Aður hafði skólinn verið til húsa í Mjóanesi, á heimili
þeirra hjóna, Sigrúnar og Benedikts Blöndal. Þessi skóli
var fyrst og fremst þeirra verk. Sigrún var fyrsta skóla-
stýran og þau bjuggu í þessu húsi og lögðu allt í þennan
skóla. Hann var þeirra óskabarn.
Á þeim árum hófst skólahald á haustin með ýmiss kon-
ar haustverkum, beijatínslu, sláturgerð og fleiru og við
vorum mjög ánægð að geta endurvakið þann sið þegar
Heima er bezt 167