Heima er bezt - 01.05.1996, Blaðsíða 37

að við höfum oft unnið allt of mikið. Það
hefur þó kannski mest bitnað á börnunum
okkar en við höfum lagt okkur fram um
að vera eins mikið með þeim og við höf-
um getað og eiga með þeim „gæðastund-
ir.” Einhver sagði að samskipti foreldra og
barna væru ekki spurning um magn held-
ur gæði og við höfum reynt að leggja
okkur fram um gæðin. Það getur verið
mjög þreytandi að vera í störfum, sem
aldrei lýkur, við getum aldrei lokað dyr-
unum og sagt; ég er búin í dag. Kennsla
er þannig starf. Þú tekur það með þér
heim og upp í rúm og skilur það aldrei
við þig. En þetta gefur líka ákveðið svig-
rúm og það eru góð frí inn á milli. Við
höfum þá reynt að fara svolítið í burtu og
skipta um umhverfi. Þó að hvergi sé betra
að vera á sumrin, þá gerum við okkur
grein fyrir nauðsyn þess að fara stundum
af bæ.
Oddvitinn
Það var nú alltaf á döfinni að fara aftur suður en fljót-
lega varð ljóst að við gátum ekki hugsað okkur að fara al-
veg strax. f raun má segja að með hverju árinu sitji maður
fastari í vefnum. Hér höfum við fengið tækifæri til að
takast á við ýmiss konar verkefni. Það var nú reyndar
ekki með mínum vilja að ég lenti hér inn í hreppsnefnd
eftir að hafa búið eitt ár í Vallahreppi. Ég hefði viljað fá
lengri tíma til að kynnast og kynna mig. Ég var eina kon-
an í hreppsnefnd á þessum tima og þeir voru að grínast
með það karlarnir, á fyrstu fundum, að nú hlyti ég að
sauma gardínur fyrir gluggana á fundarherberginu og svo
yrði auðvitað alltaf eitthvað gott með kaffinu. Ég var fljót
að gera þeim grein fýrir því að ég ætlaði ekki að taka
neitt slíkt á mig frekar en þeir, það yrði þá að vera sam-
starfsverkefni. Þeir voru auðvitað að stríða mér og það
var mjög gaman að vinna með þeim. Og öfugt við það
sem ég hélt, fannst mér þetta opna mér fyrr leið inn í
samfélagið. Við síðustu kosningar kom upp sú staða að
þáverandi oddviti gaf ekki kost á sér, né heldur tveir aðrir
hreppsnefndarmenn. Það má segja að þarna hafi orðið
hálfgerð stjórnarkreppa því flestír eiga nóg með sitt og
öllum þótti eiginlega of mikið að bæta við sig oddvita-
starfi. Niðurstaðan varð sú að við gengumst inn á það
tvö, ég og Finnur Karlsson á Strönd, sem bæði höfðum
verið í fyrri hreppsnefnd, að skipta oddvitastarfinu með
okkur og þannig höfum við unnið með góðu samstarfs-
fólki það sem af er þessu kjörtímabili. Nú eru uppi
vangaveltur um sameiningu sveitarfélaga og stækkun
þeirra með þeirn hætti. Ég vona að af því verði til að
styrkja stöðu þessara byggðarlaga. Þá skapaðist t.d. sá
Fjölskyldan í sveppamó; Grétar Guðbergsson,
Margrét, Hildur Þóra og Sigfús.
möguleiki að ráða, þó ekki væri nema einn starfsmann,
og á því er vissulega þörf.
Þróun byggðar
Þetta sveitarfélag hér, Vallahreppur, hefur að sumu leyti
þróast öðru vísi en mörg önnur. Hér hafa breytingar orðið
örari, hefðbundinn búskapur dregist hraðar saman og
skógrækt og fleiri nýjar búgreinar aukist að sama skapi.
Þar að auki hefur þéttbýliskjarninn á Hallormsstað kallað
á ýmiss konar uppbyggingu og þjónustu. Þetta er því í
raun ekki hefðbundið bændasamfélag.
'wrm
Heima er bezt 193