Æskan - 01.01.1942, Blaðsíða 18

V
ÆSKAN
Margrét Jónsdóttir.
Til
lesenda
Margrct Jónsdóttir hefur látið af ritstjórn Æsk-
unnar eftir aö liafa haft hana með höndum í 14
ár, tólf síðustu árin ein, en fyrstu tvö árin mcð
öðrum. Það er ekki ofmælt, að eigandi og útgef-
andi blaðsins, Stórstúka Islands, hafi verið heppin
i valinu, er hún réði Margréti Jónsdótlur sem rit-
stjóra Æskunnar. Hún var reyndur harnakennari,
ágætlega vel ritfær og skáld gott. Allir þessir kostir
nutu sín vel við blaðið. Hún þekkti barnssálina,
átti í fórum sínum öruggan smekk á máli og efni
og kunni að segja þann veg frá, að börnin skildu
og höfðu nautn af að lesa blaðið sitt, en urðu jafn-
l'ramt fróðari, glaðari og betri börn. Ég liygg, að
Æskan liafi uppfyllt þau skilyrði, sem gera má til
barnablaðs á íslandi, hæði að útliti og efni. Tala
kaupendanna hefur stórum aukizt, en jafnframt
hefur hlaðið stækkað að miklum mun og frágang-
ur þess og útlit orðið hið vandaðasta. Undir rit-
stjórn Margrétar Jónsdóttur hafa vinsældir Æsk-
unnar farið vaxandi með ári hverju og hún er nú
orðin blað barnanna og unglinganna í hezta skiln-
ingi, — .
Ég vil fyrir hönd Stórstúku fslands flytja Mar-
gréti Jónsdóttur þakkir fyrir ágætlega unnið starf
við barnablaðið Æskuna og fyrir hina uppvaxandi
æsku þessa lands um fjórtán ára skeið.
Hinn nýi ritstjóri Æskunnar, Guðjón Guðjóns-
son, skólastjóri í Hafnarfirði, er ykkur að góðu
kunnur, því að Iiann hefur í forföllum Margrétar
16
Litli
sj ómaðurinn.
$j Eftir Ólaf Þ. Ingvarsson. |i
Það var dálítil undiralda þennan morgun, en að
öðru leyti var sjórinn dauður og fagur eins og á
fögru sumarkveldi.
Guðmundur á Hjallanesi var kominn niður i
fjöru með hásetum sínum. Þar var líkæhann Björn
litli sonur lians, 11 ára gamall. Hann átti að fá að
fara með föður sínum á sjóinn í dag, og það var
fyrsti róðurinn.
Hversu jnargir drengir hafa ekki hlakkað til þess
merka dags. Að minnsta kosti hafði Bjössi litli
beðið og heðið, þangað til föður hans fór að leiðast
þetta sífellda rell í krakkanum, eins og hann sagði.
—- Ó, ég lield, að hann liafi gott af því, drengur-
inn. Ekki var ég nema fimm ára, þegar ég fór
fyrst á sjóinn, sagði afi gamli.
— Jæja, ef þú lofar að vera ekki að þessu sí-
fellda suði og jagi, strákur, anzaði faðir hans.
— Já, já. Bjössi varð liiminlifandi og þaut upp
um hálsinn á pahha sínum.
Þar með var það lilrætt mál.
Og nú stóð hann i fjörunni eins og liver annar
sjómaður, kominn í hlífðarföt og með sjóliatt af
Jónasi bróður sínum. Þetta yrði skemmtilegur
dagur.
Þeir ýttu bátnum á flot. Það var sexæringur,
nokkuð þungur í vöfunum.
.Tónsdóttur annazt ritstjórn blaðsins um hálfs árs
skeið. Guðjón Guðjónsson er margreyndur skóla-
maður og prýðilega ritfær. Hefur hann þýtt og
annazt útgáfu fjölmargra barna- og unglingabóka
af mikilli smekkvísi og næmum skilningi. Æskan
kemst þvi í góðar hendur eins og vera ber, og mun
hinn nýi ritstjóri kosta kapps um að gera blaðið
svo úr garði, að allir hlutaðeigendur megi vel við
una. Æskan mun enn sem fyrr flytja lesendum
sínum margs konar lTóðleik hæði til gagns og gleði,
og ávallt liafa það sem höfuðtakmark sitt, að gera
íslenzk börn að betri börnum og göðum og sönn-
um íslendingum.
Njóti svo íslenzk æska eins vel og gefið er.
Kristinn Stefánsson, stórtemplar.