Æskan - 01.01.1955, Blaðsíða 22

ÆSKAN
Ragnar A. Þorsteinsson:
Lausnargjdldið.
Sjónleikur í 4 þáttum
fyrir unglinga.
Leikendur:
Ljósálfakonungurinn.
Hulda drottningarefni.
Bjartur, ráðgjafi ljósálfakon-
ungsins.
1. ljósálfur.
2. ijósálfur.
Ása hin hárprúða.
Fíflið.
Sóti svartálfakonungur.
Svarlur, ráðgjafi hans.
Fjórir svartálfar.
Ljósálfarnir eru ljósklæddir og
hjartir yfirlitum.
Svartálfarnir eru dökkir og dökk-
klæddir.
. Fíflið skringilega klætt, með
háan fíflshatt.
1. ÞÁTTUR
Höll ljósálfakonungsins. Hásæti
fyrir miðju, sæti til heggja hliða,
dyr til annarrar hvorrar handar.
(Ljósálfakonungurinn situr í liá-
sæti, Hulda situr við fætur honum
á lágum skemli. Álfarnir stíga
dans á gólfinu og sgngja.)
ÁLFARNIR:
Við erum litlir ljósálfar
og léttan stígum dans.
Við dönsum fyrir dróttinn
og dýra brúði hans.
Stígum lipurt og létt, lund er glöð
og hrein.
Aldrei gera Ijósálfar mönnunum
mein.
Okkar lund er létt og kát
og ljóðelsk okkar sál.
Við deilum ei né dylgjum,
en drepum heiftarbál
Stigum lipurt og létt, o. s. frv.
En í svartri Sóta höll
svikahyski býr,
þar er deilt og drabbað
unz dagur rennur nýr.
Stigum lipurt og létt, o. s. frv.
Forðumst svartan Sóta lýð,
svik og vélráð hans.
Fórnum öllu okkar
á altari kærleikans.
Stígum lipurt og létt, o. s. frv.
KONUNGUR (stcndur upp. lyftir
hendinni, álfarnir hætta að dansa,
ganga til hliðar): Nóg er þetta að
sinni. Við skulum hvíla okkur.
(Sezt.) Hafið þið nokkuð séð til
ferða Sóta konungs í dag?
BJARTUR: Já, yðar hátign. Ég
fór samkvæmt boði yðar í njósnar-
FRIMERKI
KRAKKAR!
Sendiá mér minnst 50 frímerki og þiá fáið eftir vali,
peninga, leikföng, glansmyndir eáa þrykkimyndir,
HEIMIR SKÚLASON
BLÓMVALLAGÖTU 13
REYKjA VÍK
ferð í morgun. Sóti konungur sat
utan við höll sína og beindi sjón-
auka sínum til liallar yðar. Hann
var harla ófrýnilegur á svipinn og
drakk drjúgum með ráðgjafa
sínum.
HULDA: Ástandið verður alltaf
ískyggilegra, yðar hátign. Það hef-
ur stórum versnað síðan Sóti kon-
ungur felldi til mín ástarhug. Við
megum búast við öllu illu.
KONUNGUR: Víst er það satt,
Hulda mín, að það horfir ekki frið-
lega ineð Ijósálfum og svartálfum
nii, en með hjálp minna góðu
þegna vona ég að geta verndað þig
fyrir Sóta konungi og illþýði hans.
BJARTUR: Yðar hátign ætti að
gæta meiri varúðar og Hulda ætti
að hætta þessum daglegu göngu-
ferðuin sínum út fyrir höllina, að
minnsta kosti ætti hún aldrei að
fara ein.
HULDA: Ekki trúi ég, að Sóti
konungur gerist svo djarfur að
ræna mér hér í nálægð hallarinnar.
Ég er alveg örugg, ef Ása hin hár-
prúða fylgir mér.
ÁSA: Iíæra Hulda mín. Þú veizt,
að mér er ekkert ljúfara en að
fylgja þér, en ég er hrædd um, að
þér yrði lílið lið í mér, ef á reyndi.
KONUNGUR: Hulda verður sjálf
að ráða ferðum sínum. Ég treysti
á gætni hennar og árvekni Ásu, en
yður, herra ráðgjafi, fel ég að hafa
auga með ferðum Sóta konungs
og segja mér tafarlaust, ef hann
stígur fæti inn í ríki vort.
BJARTUR: Ég geri skyldu mína,
herra konungur.
KONUNGUR: Nú verður þú að
dansa og syngja fyrir okkur, Hulda
mín, þá Hður tíminn fljótar.
HULDA: (Dansar og sgngur.)
Dönsmn og hoppum, hlæjum og
skoppum,
hrindum burt drunga kvöldvöku á.
Gleðina hyllum, hörpuna stillum,
hamingjan brosir við okkur þá.
Ástinni syngjum ódauðleg Ijóð,
örlynd og kát er ljósálfaþjóð.
Hér vil ég dvelja, drottna og velja
gleðinni góðan stað.
Framhald.