Æskan - 01.05.1960, Síða 13

ÆSKAN
Stafaleíkui'.
I3ú skalt klippa úr pappa um 50 litil
spjöld um ]>að bil 4x5 cm stór. Á aðra hlið
hvers spjalds skrifarðu bókstaf. I>ú skalt
skrifa flesta stafi stafrófsins en ekki Q, X,
V, Z, Æ, Ð og 1>. Stokkaðu spjöldin vel
og raðaðu þeim svo í stafla á horðið með
bakhliðina upp. Hafðu eins marga ]>átt-
takendur með og 1>Ú fœrð, l>að er skemmti-
legast.
Fyrsti þátttakandinn kemur með cin-
hverja spurningu, t. d.: Nefnið horg i
Evrópu — og dregur svo eitt spjald. Hann
les bókstafinn upp og nú riður á fyrir bina
að svara svo fljótt sem mögulegt cr, t. d.
Nantes, Newcastle eða einhverja aðra borg,
sem byrjar á N, þcim bókstaf, sem dreginn
var. Sá, sem fyrstur svarar, vinnur spjald-
ið og leggur það fyrir framan sig. Þá á
sigurvegarinn að spyrja nýrrar spurning-
ar og draga annað spjald, og þannig lield-
ur leikurinn áfram, unz spjöldin eru búin.
Sá, sem liefur unnið flest spjöld, er sigur-
vegari. Spurningunum er hægt að brcyta
endalaust, t. d.: Höfuðhorg, blóni, bókar-
lieiti, bílategund, liúsgögn, trjátegund,
götunafn, fjall, fljót o. s. frv.
★
Kettlii&éuriitn
o£ úlfurinn.
Nótt eina var úlfur að rölta um i tungls-
ljósinu. Hann kom heim að bóndabæ ein-
uin. Þar mætti hann kettlingi.
„Þú ert lítil, kisa min,“ sagði úlfurinn,
„en af því ég cr svo svangur, þá vcrð ég
samt að éta þig. Þú ert þó betri en lireint
ekki neitt.“
„í öllum bænum, éttu mig ekki!“ sagði
bisa litla. „Ég skal sýna þér livar bóndinn
geymir ostinn sinn. Komdu bara og sjáðu.“
Kisa fór með úlfinn á bak við bæinn.
Þar var brunnur. í brunninum var kaðall.
Á livorum enda var fata. Þegar önnur fat-
an fór niður í brunninn, þá kom liin upp.
„Littu nú uiður i brunninn," sagði kisa,
„og sjáðu ostinn."
Tunglið speglaðist i vatninu. Úlfurinn sá
það og liélt að það væri ostur.
„Svona fer ég ofan i brunniun," sagði
kisa og stökk upp i fötuna, sem uppi var.
Vindan snerist. Fatan, sem kisa var í, fór
niður i brunninn, cn hin fatan kom upp.
„Getur þú eklti fært mér 08111111?“ sagði
úlfurinn.
„Nci, nei. Hann er óttalega þungur!"
sagði kisa. „Þú verður að koma niður i
hinni fötunni."
Úlfurinn stökk upp i fötuna, sem var
uppi. Vindan snerist. Kisa litla var miklu
léttari. Þess vegna var það, að þegar fat-
sn fór niður með úlfinn, þá ltom sú fatan
UPP, sem kisa var i. Kisa slapp, en úlfur-
tnn drukknaði. Hann át þvi ekki kisu litlu.
Þ j óðleikkúsið
10 ára
Mikilsverðum áfanga var náð
í íslenzkri leiklistar- og menn-
ingarstarfsemi á sumardaginn
fyrsta árið 1950, er Þjóðleikliús
fslendinga bóf starfsemi sína.
Sá dagur mun verða einn mesti
dagurinn i sögu íslenzkrar leik-
listar.
Fyrsta leikritið, sem leikliúsið
tók til sýningar, var „Nýárs-
nóttin“ eftir Indriða Einarsson,
og lieiðraði mcð þeirri sýningu
Indriða Einarsson, brautryðj-
anda íslenzkrar leiklistar. Eftir
þá frumsýningu fylgdu önnur
verkefni, fyrst „Fjalla-Eyvind-
ur“ eftir Jóliann Sigurjónsson
og „íslandsklukkan“ eftir Hall-
dór Kiljan Laxness; síðan hvert
leikritið af öðru.
Er Þjóðleikliúsið hélt upp á
10 ára afmæli sitt 20. apríl s.l.
hafði það tekið til sýningar 118
verkefni frá upphafi. Sýningar
hafa verið 2130, og leikhúsgest-
ir 973.453.
Guðlaugur Rósinkranz liefur
frá upphafi verið Þjóðleikhús-
stjóri, og starfsmenn leikhúss-
ins munu vera um 85 þau kvöld,
er sýningar fara fram.
Þjóðleikhúsið hefur rekið
leiklistarskóla. Skólastjóri hans
er Guðlaugur Rósinliranz, en
Erik Bidsted liefur veitt list-
dansskólanum forstöðu frá upp-
liafi. Nemendur leiklistarskól-
ans voru 10 á síðastliðnum
vetri, en 200 stunduðu nám við
listdansskólann.
Á þessum tímamótum Þjóð-
leikhússins sendir Æskan þvi
sínar beztu óskir um að leik-
liúsið megi verða á komandi
árum, sem það liefur verið síð-
uslu tiu árin: ljósastika sannr-
ar listar, liáborg íslcnzkrar
tungu, musteri hins talaða orðs.
101