Æskan - 01.02.1972, Síða 5

Drengurinn
sem
fann hund
^^^ariu leið hálfilla; húp leit á jrá til ski]
IBj drenginn og hundinn. Tvenn brún augu
horfðu biðjandi á hana.
„Nei!“ endurtnk hún og gerði sig harða
1 'ðddinni. „En mamnia!" sagði Tómas, og andlit lians
fiilnaði al' örvæntingu.
María stundi við. „Tómas minn, ég vildi óska, að ég
S®ti lofað jrér að hala hundinn, en við höfum bara ekki
r;*ð á jjví. Hundur jrarf mikinn mat og hirðu og margt
a,1nað. I>að væri ekki rétt af okkur að halda honum."
An jjess að mæla orð af vörum hljóp Tómas upp á
l°ft til herbergis síns og skildi hundinn eftir.
3