Æskan - 01.02.1972, Qupperneq 35

cjgsn Þökin voru falleg! Þau voru brydd meS breiðum rennum, sem lyktuðu
\(a^mle9a- Ég gekk eftir þessum þakrennum yfir mig hrifinn, fætur minir sukku
á j| y^öislega drullu, sem var dásamlega volg og mjúk. Mér fannst ég ganga
ég hr|' B|essaður sólarhitinn bræddi fituna af mér. Ég vil ekki leyna þig því, að
ejnk si<aif um allan kroþþinn. Fögnuður minn var þó blandinn ótta. Ég man
LU,171 eítlr hræðilegu áfalli, sem nærri orsakaði, að ég dytti ofan á götuna.
skr i,6 tir ^011111 veltandi niður til mín ofan frá þakmæninum, með hræðilegum
söggu,Um °9 ,1væsi’ °9 I Því að ég var að fá svima, kölluðu þeir mig aula og
tvo 33 ^eir væru bara að nijálma, af því að þeir hefðu gaman af því. Ég fór
K 3 miálma með þeim. Það var mjög yndislegt. Þessir kátu kettir höfðu ekkert
'iitnl'HH' tÍtU á kroppnum. Þegar ég rann á zínkplötunum, sem voru heitar af
hér' l3rennandi sól, hlógu þeir að mér. Gamall högni, sem var í hópnum, sýndi
serstaklega mikla vinsemd. Hann bauðst til að kenna mér ýmislegt, og ég
^með þakklæti við tilboði hans.
kiötið hennar frænku þinnar var fjarri huga mínum! Ég drakk úr þak-
Og fahni' aidrei hefur mjólk með sykri smakkazt mér svo sætt. Allt var gott
Og . e9b i-^sða gekk fram hjá, indæl læða, þegar ég sá hana, fann ég til, eins
aidrei fundið fii áður. Hingað til hafði ég aðeins horft á þessar
brjr h e9u verur, með hin liðugu bök, i draumum minum. Ég og félagar mínir
gg utum af stað til þess að mæta hinni nýkomnu.
Virði Var á undan hinum og ætlaði að fara að sýna þessari dásamlegu veru
^hakk U ^11'03 09 aðdéun, þegar einn af þessum nýju vinum mínum beit mig í
Usann af mestu grimmd. Ég gaf frá mér kvalaóp.
þe(t' f sa9ði sá gamli og fór burt með mig. ,,Þú lendir í merkilegri ævintýrum
33