Æskan - 01.01.1987, Blaðsíða 48

5. Komið var að kvöldi er þeir hugðust halda
heim. -Óveður mun bresta á í nótt, sagði
Hans Nikulás er hann hafði skyggnst til veðurs.
— Illviðri verður það varla, sagði Andri, en vel
getum við haft hér næturstað.
7. -Hann hlýtur að koma aftur í kvöld, hugsaði
Andri og fékk sér að borða. Ég missi nú ekki
móðinn meðan ég hef nóg til viðurværis. En
bróðir hans kom ekki aftur að kvöldi - og ekki
daginn eftir eða hinn næsta.
6. Þegar Andri vaknaði næsta morgun var
hann einn eftir. Bróður sinn og bátinn sá hann
ekki fyrr en hann svipaðist um af kletti hæst á
eyjunni. Þá greindi hann seglið langt undan.
Andri skildi alls ekki hvað bróðir hans ætlaðist
fyrir enda var nestistaskan og byssan eftir.
8. Þegar nokkrar vikur voru liðnar án þess að
Hans Nikulás léti sjá sig varð Andri þess
fullviss að bróðir hans hefði skilið sig eftir tii
þess að hann fengi sjálfur allan arfinn. Þannig
var það einmitt. Er Hans átti skammt eftir ófarið
til lands sökkti hann bátnum. Fólki sínu sagði
hann að Andri hefði drukknað.
Bjargbúamir á Brímskeri