Æskan - 01.08.1988, Blaðsíða 15

Pabbi hélt hann færi nú létt með
Pað. Hann heldur nefnilega alltaf að
nann geti alla hluti.
Svo fékk hann að eiga heima hjá
P^ýantinum því að það var nóg rými í
Pennaveskinu. Blýanturinn er vin-
gjarnlegur við alla.
En það var ekki eins auðvelt að
£ra margföldunartöfluna og pabbi
nafði haldið. Dag eftir dag stritaði
nann og púlaði því að nú voru hann
mamma orðin svo ástfangin að
Pau gátu ekki hugsað sér að skilja.
En samt var hann ekki búinn með
Jórða dálkinn þegar ég fæddist.
Pabbi og mamma voru yfir sig
j^ontin. Þau sögðu öllum sem þau
nittu að ég væri fallegasta barn í
að ég fór að gráta. Þá varð pabbi
reiður og sagði að mamma kynni
ekki að annast börn.
hálfa margföldunartöflu. Og margar
skröksögur og hrekki. Það hefur oft
dugað mér vel.“
En nú kom litli engillinn sem átti
ueima í biblíusögunum.
»Hvers konar læti eru þetta eigin-
ega?“ sagði hann - „Verið þið góð
hvort við annað.“
Pabbi og mamma voru í fýlu smá-
stund. Svo fóru þau að tala um hvað
ég ætti að heita.
Pabbi taldi upp alls konar nöfn
sem mamma sagði að engir hétu
nema tröll og vitleysingar. Svo taldi
hún upp einhvern fjölda af nöfnum
úr vísum og sögum. En pabbi sagði
að dóttir sín væri engin skólastelpa.
Loks var ég skírð Klumpadís við
mikinn fögnuð viðstaddra.
En gamla konan í íslandssögunni
hristi höfuðið.
„Klumpadís - er það nú nafn. Það
er eins og ánamaðkur með vængi -
já, eins og ánamaðkur með vængi.“
En blýanturinn klappaði á öxlina á
henni og sagði:
„Svona svona, allir hafa mögu-
leika.“
Blýanturinn talar mikið um mögu-
eika. Það er hans eftirlætisorð.
Piann segist alltaf gefa möguleika í
^ilar jóla- og afmælisgjafir - og oft
Par fyrir utan. Blýanturinn er stór-
lnn náungi. Um það eru pabbi og
^amma sammála.
*skan

o.
Öllum í skólatöskunni var boðið í
skírnarveisluna. Kobbi hafði skilið
eftir bréf utan af súkkulaðiköku í
töskunni og úr því var tertan gerð.
Annars borðar bókafólk lítið en þessi
veislukaka var hreint ómótstæðileg.
Ég man vel eftir þessu öllu saman því
að ég var afar bráðþroska barn.
15