Æskan - 01.06.1989, Síða 20

Sagan um Bjarkmund
Framhaldssaga eftir Bjarka Bjarnason
Bjarkmundur, sem eiginlega varð
„ekki neitt nema stór,“ er ájerðalagi
með hjólbörurnar sínar. Lítið lamb
varð á vegi hans, elti hann ogjarmaði
eins og það væri að gráta. Bjark-
mundur bauð því að sitja í hjólbörun-
um en tveir karlar, sem komu að á bíl,
skömmuðu hannJyrir að ætla að stela
lambinu. Hann horjði á þá með stóru,
saklausu augunum sínum og þá
hættu þeir að Jjargviðrast. Annar
þeirra spurði:
- Viltu þá ekki halla þér íjjárhús-
inu hjá mér, vinurinn?
- Jú, kannski ég fái að halla mér í
jötunni hjá þér.
- Getum við bara ekki skutlað hjól-
börunum upp á toppinn á bílnum og þú
kemur svo bara með okkur, sagði hinn
karlinn.
- Jú, það er kannski satt, sagði
Bjarkmundur aumingjalega.
Þegar þeir höfðu bundið hjólbörurn-
ar niður á toppgrindina þá settist Bjark-
mundur inn í bílinn. Það endaði með
því að hann fékk að halda á litla lamb-
inu í fanginu. Mamman var búin að
festa sig í girðingu rétt hjá sveitabæn-
um. Bjarkmundur og karlarnir hjálpuð-
ust að við að losa hana. Kindin byrjaði
strax að sleikja lambið og kumraði
ánægjulega á meðan.
- Eigum við ekki að skutla þér út í
fjárhús, sögðu karlarnir.
- Jú, takk, ansaði Bjarkmundur.
Annar karlinn byrjaði allt í einu að
hlæja fíflalega og syngja jólasálm:
„Hann var í jötu lagður lágt,
lagður lágt“.
Fyrir utan fjárhúsið þakkaði Bjark-
mundur körlunum fyrir farið og bauð
góða nótt.
Honum fannst vera hlýlegt inni í fjár-
húsinu og lyktin af heyinu og skítnum
fannst honum góð. Hann lagðist strax í
jötuna og þá fann hann að hann var
dauðþreyttur eftir daginn. Það var nota-
legt suð í eyrunum á honum. Það var
suð sem var blanda af jarmi, fuglasöng
og grasi sem var að vaxa. Hann lyktaði
að heyinu sem var ofan á honum og
hugsaði: „Það er eins gott að þetta gras
er steindautt og hætt að vaxa annars
mundi það kannski vaxa mér yfir höf-
uð.“
Svo hugsaði Bjarkmundur ekki
fleira. Hann var steinsofnaður °S
dreymdi ekki baun í bala.
- Hver var hann þessi maður?
- Hvað gerði hann?
- Hvert var hann að fara?
- Hvar átti hann heima?
Þetta eru erfiðar spurningar og el&'
inlega ekki hægt að svara þeim nema
með því að segja: Þetta er bara hann
Bjarkmundur. Ég veit ekki einu sinn1
hvers son hann er. Hann á bara heima
þar sem hann er. Hann deyr á haustm
en lifnar aftur á vorin eins og hundasut'
urnar sem hann etur.
Bjarkmundur svaf og svaf og eng11111
barði að dyrum hjá honum í fjárhúsinu-
Eftir tvo daga var loksins bankað V1
fjárhúshurðina og Bjarkmundur f°r
fram úr jötunni til að opna.
Fyrir utan stóð kona með skóflu '
höndunum. Henni dauðbrá og buna
út úr sér:
20ÆSKAN