Æskan - 01.04.1990, Blaðsíða 36

„Ég heiti
Rúdolf Gabríel
Smásaga eftir Ingibjörgu Rósu Björnsdóttur 13 ára
Linda litla var að velja sér kött hjá
frænku sinni uppi í sveit. Læðan á
bænum var búin að eignast fimm
kettlinga. Linda kjassaði þá og knús-
aði og átti erfitt með að velja ein-
hvern einn. Loks ákvað hún að taka
svart fress með hvítt skegg og hvíta
þófa. Búið var um hann í pappa-
kassa og hann fluttur út í bíl. Kett-
lingurinn vissi ekkert hvað var að
gerast og hnipraði sig saman úti í
horni kassans.
„Hvað er að gerast?“ hugsaði hann
skelfingu lostinn og mjálmaði aum-
lega.
En skyndilega heyrðist þessi líka
ofsa hávaði. Þá fór bíllinn í gang.
Kisi kipptist við, lagði framloppurn-
ar yfir augun og skalf eins og hrísla.
En svo róaðist hann við notalegt
klapp Lindu. Þegar þau komu heim
til hennar var hann loksins hættur
að skjálfa. Þá var hann borinn inn í
hús og búið um hann.
í dágóðan tíma var Linda að kjassa
hann en stóð síðan upp og sagði á-
kveðin:
„Nú átt þú að heita Rúdolf Gabríel
en kannski er best að ég kalli þig
Rúdda. Nú þarf ég að kaupa handa
þér hálsól.“
Svo lagði hún hann í kassann og
fór út.
„Er það nú nafn sem ég hef hlotið,"
hugsaði hann hálfmóðgaður en
gleymdi síðan nafninu og tók að
veita herberginu athygli.
Eftir dálítinn tíma tókst honum að
brölta upp úr kassanum. Svo sat
hann á gólfinu og horfði yfir stórt
flæmi. Aldrei hafði hann grunað að
heimurinn væri svona stór. Skyndi-
lega kom hann auga á stórt en skrýt-
ið dýr úti í horni. Fyrst þorði hann
ekki að hreyfa sig en áræddi svo að
læðast nær því. Hann þokaði ser
nær og virti þetta furðulega dýr
gaumgæfilega fyrir sér.
„Ég hef nú bara aldrei séð svona
undarlegt dýr,“ hugsaði Rúddi og
gerði sér enga grein fyrir því a“
hann hafði nú ekki séð svo margt a
stuttri ævi sinni.
„Hve-hver ert þú?“ spurði hann
eins kurteislega og hann gat.
En dýrið svaraði ekki (og var eng>n
furða því að þetta var stór tívol1'
bangsi sem Linda átti).
„Ég spurði hver þú værir, herra
minn,“ sagði Rúddi aftur en bangs'
inn svaraði auðvitað ekki.
„Ja, sko, ég er nú ekkert minnl
köttur en þú skal ég segja þér. Ég er
sonur hinnar frægu VilhelnaínU
Jósafats og Hansa Jóhanns sem er
frægasti högninn í sveitinni heima’
sagði Rúddi og sperrti litla skott'_
sitt. „Ef ég má kynna mig, Rúdó
Gabríel hér.“
Rúddi reyndi að gera sig elIlS
virðulegan og hann gat en þó svar
aði þessi kynjaskepna ekki.
„Jæja ég ætla ekki að eltast V1
neina fýlupoka,“ sagði Rúddi og
bjóst til að fara en gat þó ekki sti
sig um að bíta örlítið í löppina
þessum leiðindagaur. .
Svo sneri hann upp á sig og geK
að stólnum hennar Lindu. Pa
komst hann að því að það var ein
staklega gott að klóra sér á hausn
um á stólfætinum. Svo fór hann up"
í rúmið hennar þó að það væri sV°.
lítið erfitt að klifra upp. Uppi • r^
lenti hann í miklum bardaga vl
koddann en sigraði að lokum og va^
hreykinn af. Þá komst hann upf1
skrifborðið hennar en fann þar e
40 Æskan