Æskan - 01.04.1990, Blaðsíða 10

Er ég
að
verða
stór?
Framhaldsþættir eftir
Brynju Einarsdóttur.
5. kafli
Einn daginn fékk ég frí úr
leikskólanum til að fara með
mömmu og litlu systur í Ung-
barnaeftirlitið. Mér fannst
alltaf svo gaman að sjá þegar
hjúkrunarkonan kom heim til
að vigta þá litlu. Hún setti litla
greyið allsbert inn í bleyju og
hífði hana upp í krók og einu
sinni vigtaði hún bangsann
minn svona líka.
„Læknirinn á að skoða litlu
systur og athuga hvort hún
þroskast ekki eðlilega," sagði
mamma.
Það var mikið af börnum og
konum þarna inni. Hávaðinn
var ferlegur þegar öll þessi
börn voru að grenja.
Svo fórum við inn til læknis-
ins sem tók litlu og setti hana
allsbera á borðið sitt og skoð-
aði hana alla. Síðan tók hann
sprautu og stakk henni í litla
bossann hennar. Ég varð log-
andi hræddur og hélt fyrir eyr-
un.
„Af hverju gerir hann þetta?
Veit hann ekki að hún meiðir
sig?“
Ég var öskureiður við lækn-
inn en mamma sagði að það
væri nauðsynlegt að sprauta
öll lítil börn til að koma í veg
fyrir að þau fengju alvarlega
sjúkdóma. Mér fannst það
samt gott á hann þegar litla
systir pissaði á borðið hans.
Þegar við vorum að fara
sagði hjúkrunarkonan:
„Er hann Jón ekki orðinn
fjögurra ára? Það er kominn
tími til að hann komi í skoð-
un.“
Átti ég svona stór að fara í
Ungbarnaeftirlitið? Ég ætlaði
sko ekki að fara.
„Það eru bara lítil börn sem
koma þarna,“ sagði ég.
Mamma og hjúkrunarkonan
sögðu að þetta héti fjögurra
ára skoðun og þegar henni
væri lokið væri ég brautskráð'
ur úr Ungbarnaeftirlitinu.
Eftir nokkra daga fórum við-
Mamma sagði mér áður hverh'
ig skoðun þetta væri.
„Þú verður heyrnarmælduh
sjónprófaður, látinn teikna
eitthvað á blað og leika þét-
Þegar læknirinn skoðar þig
svo færðu litla sprautu í
handlegginn.“
„Það er þó skárra að láta
sprauta sig í handlegginn en 1
rassinn."
Þarna voru bara stór börn
og mömmur þegar við kom;
um. Enginn var að grenja. Eg
var látinn teikna, þræða kúlur
á band, telja og svo fékk ég aC
leika mér. Þetta var bara
skemmtilegt.
„Þú gast allt,“ sagði hjúkrun-
arkonan við mig.
Meira að segja sprautan hja
lækninum var svo lítil að ég
fann ekki fyrir henni.
Mamma sagði að hún vaeri
montin af að eiga svona dug'
legan strák. Nú er ég svo st°r
að ég fer aldrei aftur í Ung-
barnaeftirlitið.
ð