Æskan - 01.05.1994, Side 9

VILLISVÍN
Litlu villisvínin eru röndótt. Rend-
urnar gera þau illilegri en ella væri.
Þetta er varnarráð náttúrunnar.
Móðirin elur ungana í bóli á skjól-
sælum stað, t.a.m. undir tré. Hún
safnar saman hálmi og öðru mjúku
til að liggja á. Ungarnir geta orðiö
þrettán í einu goti.
Kengúru-ungar eru einungis fá-
einir sentímetrar þegar þeir líta fyrst
dagsins Ijós. Börn af þeirri stærð eru
enn í maga móður sinnar. En
kengúrubarnið liggur í vasa (kvið-
poka) móður sinnar og sýgur sig fast
við spena. Þar er það þangað til það
er orðið nógu stórt til að geta
skoppað sjálft.
Fyrstu mánuðina fer unginn ekki
úr pokanum. Síðan er hann ýmist
þar eða úti við! Tíu til ellefu mánaða
hættir hann að íþyngja móður sinni.
KENGÚRUR
SKÓGARBIRNIR
MÖRGÆSIR
Sumarið á Suðurskautslandinu er
stutt. Þar eiga mörgæsirnar heima.
Á skömmum tíma verður mamman
að verpa og unga út úr egginu og
ala upp ungann með pabbanum.
Unginn er að sjálfsögðu mataður á
fiski.
Foreldrarnir skiptast á um að
veiða og gæta unganna meðan þeir
eru litlir. Síðar geta þeir báðir brugð-
ið sér frá. Þá eru ungarnir saman í
stórum hópum, líkt og þeir væru á
leikskóla! Þegar foreldrarnir snúa til
baka úr veiðiferðum í sjónum kalla
þeir á börnin. Þau þekkja hljóðið!
Adelie-mörgæsir búa til hreiður úr
smásteinum. Það getur ekki kallast
mjúkt rúm ...
Bjarnarungar eru mjög vinsælir í
dýragörðum. Þeir fæðast skömmu
eftir nýár meðan mæður þeirra eru í
híðinu. Þeir eru léttari er smjörstykki
við fæðingu. Eftir u.þ.b. fjóra mánuði
eru þeir orðnir fjögur kíló. Þá geta
þeir farið að gægjast út úr híðinu.
Sænsk dagblöð segja jafnan frá því
þegar ungarnir gefa sig fram!
Æ S K A N 9