Æskan - 24.12.1922, Qupperneq 11

1922
Æ S K A N
105
Knútur var lengi og skemti sér hið
bezta. Þegar hann var farinn, þá kom
Sveinn þjótandi inn til mömmu
sinnar.
»Ó, mamma, mamma!« Hann vafði
hana að sér og kysti hana.
»þarna geturðu nú séð, Sveinn, að
þú ert ríkari heima hjá þér en þú
hefir haldið og þér hefir fundist.
Maður þarf alls ekki að húa á stóru,
fínu og ríku heimili, til þess að una
sér vel. Sé maður að eins ánægður
með það, sem maður hefir, og geri
það svo Iaglegt og þægilegt, sem
manni er unt, og gleðjist af hverju
einu, sem maður getur gert, þá er
maður sæll. Mundu eflir því, dreng-
ur minn, að það ríður á, að maður
sé glaður og ánægður með það, sem
maður hefir, því »sá liefir nóg, er sér
nægja lætur!««
»Já, mamma — ég skal aldrei, al-
drei gleyma því!« Og svo vafði hann
mömmu sína að sér aftur og kysti
hana. Svona sátu þau glöð og ánægð
saman fram í svarta myrkur.
Og Sveinn Áki efndi orð sín, hann
gleymdi aldrei kenningunni, sem hann
fékk á þessum degi.
(B. J.J.
C3 CB C3 CB CB S53 C53 C3 Eö3 C53 SB CS CB
Um jólin.
0, gangið pið með mér í kirkjti i kvöld,
nú klnkkarnar fagnrl hljóma,
og kveikl er á Ijómandi kertafjöld
og kórsöngvar dgrir óma;
á allari Guðs ern logandi Ijós,
að Ipsa’ upp pá helgu dóma.
Ó, komið pið mcð mér i kirkju í dag,
og krjúpið við allarið fríða,
pvi prungið af elsku’ er hverl œðarslag
og eilifðin Ijómar bliða;
og frelsarans hjarla er farið að slá
á fold meðal sgndugra lýða.
Ó, komið með börnin í kirkju í dag,
og kennið peim himinóðinn;
og sgngið nú, börn, gkkar sœlasla lag,
og samstillið fegurslu lújóðin.
sgngið með himinsins herskörum dátl
hin helgustu jólaljóðin.
»Kennarinn« -- 1ÍIOO.
•4L
Jólin.
m eru jólin komin björt og blið,
brosa skœru kerialjósin frið.
All er fagurt, brosleilt, hlgtl og hljóll,
heilög ríkir friðsœl jólanóll.
Jólaljósin loga himinblið,
Igsa' upp hina dimmu rökkurtíð.
Lgsa öllum lí/s á rétla braut,
Iijsa gegnum hverja œfipraut.
Einlœg gleði rikir lielg og há
i höllum jarla sem í kotum smá,
pví stjarnan Ijú/a lágl í austri skin,
sem leiðir friðarbjarma inn til pin.
Engla er kominn liimins herskarinn,
í heim að birta jólaboðskapinn.
Friður sé á foldu, gleði og náð,
frelsað gjörvall mannkgn sgndum háð.
1920 Jón ÞórOarson.