Æskan - 24.12.1922, Síða 13

1922
Æ S K A N
107
Snjókarlinn.
AÐ er bæði holl og góð skemt-
un á vetrum, þegar snjór er,
að hnoða snjómyndir og gam-
an er oft að því að sjá, hve
vel börnunum getur tekist myndagerðin.
■ Ekki er hann fríður né föngulegur,
snjókarlinn, sem hér er á myndinni,
enda eru þau sáróánægð með hann
börnin, sem búið hafa hann til, eins og
þið sjáið. Hafa þau
ákveðið að leggja
hann að velli. Dreng-
irnir eru sýnilega í
vígahug og hefja öfl-
uga skothríð að karli
með hörðum snjó-
kúlum. Er nú eftir
að vila, hvort hann
þolir hina hörðu á-
rás, þó hann sýnist
ærið borginmannleg-
ur og virðist »hvergi
hræddurhjörs í þrá«.

Santa Claus,
MERÍSKU börnin bíða með
mikilli eftirvæntingu eftir jól-
unum og löngu áður fara
þau að hugsa um, hvað
»Sanla Claus« (jólasveinn Ameríku-
manna) muni gefa þeim í jólagjöf.
Það er sem sé siður í Ameríku, að
börnin láti sokkana sina á rúmgafl-
inn hjá sér á aðfangadagskvöldið, og
eru þá jólagjafirnar látnar i þá eftir
að þau eru sofnuð; þau finna þær
svo þar um morguninn, þegar þau
vakna, og trúa því, að Santa Claus
hafi komið um nóttina og gefið þeim
þær.
Fyrir nokkrum árurn síðan tóku
allmörg börn upp á þvi, að skrifa
Santa Claus bréf, þar sem þau létu i
ljós, hvers þau óskuðu sér i jólagjöf.
Komu þá yfir 500 bréf á póslhúsið í
Chicago, sem skrifað var utan á lil
Santa Claus. Póstafgreiðslumennirnir
gátu ekkert annað gert við þessi bréf
en að senda þau á skrifstofu óskila-
bréfa í Washington.
En svo kom auðmaður einn og
vildi fá bréfin og kvaðst ætla að svara
þeim. Eftir mikla vafninga og vífi-
lengjur af hálfu póststjórnarinnar fékk
hann loks bréfin með því móti að
gefa yfirlýsingu um, að hann væri
hinn rétti Santa Claus. Lagði hann
síðan af stað til að kaupa gjafir handa