Kyndill - 01.09.1932, Blaðsíða 40

Kyndill
Samtök
eyr.un og hænist jafnvel að þeám mönnum, sem frjðinn
prédiikía, í þeirni trú, að friðarbo'ðendunum gangi að eins
gott til. Á meðan svo er verður friðarskrafið eitt öfl-
ugasta vopnjð í hönduim yfirstéttarinnar til þess að
draga úr samtökum verkalýðsins og vekja andúð al-
mennings á þeim. En friðarskrafinu, þessu máttuga
vopni yfiristéttarinnar á íslandi í dag, er auðvaldið í
ýmisum öðlrum iöndum hætt að beita, t. d. Í .Þýzkalandi,
þar sem yfirstétt og undirstétt standa vígbúnar hvor
gegn aunari. Þar er ekki lengur hægt að telja fóiki
trú um að friðar sé að vænta í þjóðfélagi auðvaldsins.
Þar er blekkingin um stéttafriðinn orðin að engu, en>
alvaran, nakinn veruleikinn komirm í staðinn. Þar er
ekki annað fram undan en loka-átök stéttanna. Og
tþau átök eru í riaun og veru um friðinn, því ao í auð-
valdsþjóðfélagi hljóta jafnan að veiia tveir aðáljar,
isem dieila um skiptingu vinnuarðsins. Friður milli ein-
staklinga, stétta og þjóða, friður með mannkyninu
öllu, er því að einis hugsanlegur að ástæðurnar fyrir
.stéttaskiptingunni séu afnumdar: aus&valdmu hrundl^ af
stóli ag ''jafna'öarstefncm fjymkvœmd.
II.
1 öliuim löndum eiu til stjórnmáláfiokkar, sem berj-
ast fyrir takmarkinu: framkvamid jafnaðarstefnuninar.
Þessir flokkar hafá orðið til með verklýðsstéttinni og
vaxið með henni. Takmiank aliia verklýðsflokka í
iheiminum er að vísu hið sama, en bardagaaðferðir
þeina hafa verið breytingum undirorpnar og ekki alls
134