Afturelding - 01.12.1962, Page 15
AFTURELDING
~OaknLngLn kdmut
Dr. CHARLES PRICE:
Gelum við vænzt þess að fá að
lifa endurlífgun af guðsótta hinna
gömlu, góðu tíma, áður en Jesús
kemur? Getum við vænzt úthelling-
ar Heilags Anda, áður en himinn-
inn opnast og frelsari heimsins kem-
ur til baka, til að sækja sitt endur-
leysta fólk?
Ég hef fulla vissu um það, að við
stöndum frammi fyrir hinni allra
mestu vakningu, sem komið hefur
hinn síðari tíma. Vissulega er mér
vel kunnugt um hið mikla fráfall
og bakhvarf frá kirkju og kristin-
dómi á hinum síðustu áratugum.
Því skyldi maður ekki sjá það,
hvernig kirkja og kristni hefur misst
tökin á öllum þorra manna.
En þrátt fyrir þetta, heyri ég þyt-
inn af því lífgefandi regni, sem
koma mun. Ég fagna í hjarta mínu
yfir því, sem koma skal. Ekki þori
ég að segja það, að allar kirkjur eða
trúarsamfélög, muni bjargast úr
tízkuhrögðunum. En ég trúi því, að
Henry Ford: Allt, sem ég veit um
góðleika, sannleika, ábyggilegheit og
fyrirmynd, hef ég lært af Biblíunni.
I skólanum hlustaði ég hvern morg-
un, þegar lesinn var kapítuli úr
Biblíunni, áður en kennsla hyrjaði.
Það var einmitt þá, sem ég fór að
elska og virða hina Heilögu bók.
Síðan hef ég ígrundað hana, og væri
það á mínu færi að koma því í fram-
kvæmd, þá mundi ég lögskipa það,
að einn kapítuli í Biblíunni væri
lesinn hvern morgun í hverri skóla-
stofu um þver og endilöng Banda-
ríkin.
Or bóklnni „Sagt'um Biblluna".
heilar byggðir og borgir muni hrær-
ast af krafti Heilags Anda.
Vakning mitt í fráfallinu! Minn-
umst þess að allar vakningar hafa
orðið til á tímum dapurleika og
deyfðar. Þegar kraftur Andans hefur
staðið sem allra lægst, og hjörtun
hafa verið tóm af langvarandi vönt-
un, hefur einn eða annar Jóhannes
skírari komið fram, rödd sem hefur
hrópað í eyðimörkinni.
Og það var í svona myrkri, sem
þeir krossfestu Drottin dýrðarinnar.
Af fáum næstkomandi kynslóðum,
hrærði eldurinn frá íyrsta hvíta-
sunnudeginum keisaradæmin, ger-
breitti samsetningi þjóðanna og um-
formaði allt Iandabréf heimsins.
Hinir Andans fylltu sendiboðar
gróðursettu krossinn í sjálfri Róm,
og ekkert mannlegt vald megnaði að
knésetja fagnaðarerindið á sigurbraut
þess. — Frá þeim tíma til okkar
daga, hefur vakningin ávallt fæðzt
á dimmri nóttu. Það er allra líkast
því, sem mannlegt eðli neiti því að
leita Guðs, fyrr en neyð og angisl
neyðir okkur til þess.
Mennirnir vilja ekki spyrja eftir
veginum heim, fyrr en það hefur
farið svo illa fyrir þeim, að þeir
verða að viðurkenna, að þeir hafa
farið villir vega. LJt úr þessu myrkri,
er hið særða og blæðandi mannkyn
ráfar í, verða mennirnir að bjargazt
af Andansfylltum söfnuðum og verða
leiddir til baka inn í það sólskin,
sem skín á fjalli Guðs.
Siðaskiptin fæddust á myrkum
tíma. Það var hróp glataðra manna
og kvenna eftir frelsi, sem það lrafði
aldrei þekkt. Þetta hróp fæddi trúna
í hjörtum þeirra, er tendraði eld
siðaskiptanna í einu landi eftir
annað. Þegar Marteinn Lúter stóð
upp og hrópaði: „Hinn réttláti mun
lifa fyrir trú,“ tendraði hann á ný
eld endurfæðingarinnar, sem lýsti á
hinni myrku nótt tímans. Vakningin
var komin!
Við mundum aldrei finna snert-
inguna af Guðs mjúku hönd, ef
hann sæi engin tár á hvörmum okk-
ar, sem hann vildi þerra. Við mund-
um aldrei geta vonað á upprisuna,
ef engin gröf væri til. Við mund-
um aldrei fá að reyna endurfæðing-
una, ef við þráðum hana ekki. Að-
eins þegar við erum hjálparvana,
vitum við, hvernig við skulum biðja
um kraftinn.
Ég trúi því af öllu mínu hjarta,
að núverandi sorglegt ástand kristn-
innar, þvingi okkur niður á knén,
og svar himinsins, þegar það loks
kemur, verði sem hvinur af vold-
ugum stormi, er heyrast muni um
heim allan.
Maðurinn byrjaði líf sitt í Edens
aldingarði, og í Eden mun hann
enda. Hann byrjaði með þvi að Guð
gekk með syndlausum manneskjum
og talaði við þær meðfram hægt-
hnígandi vötnum og ilmandi blóma-
hafi, þar sem hvorki sorg, synd né
dauði var þekkt. Það mun enda á
sama hátt. Söfnuður Guðs á jörð-
unni byrjaði með hvítasunnunni, og
hann mun enda skeið sitt með hvíta-
sunnu. Söfnuðurinn byrjaði með út-
hellingu Andans, gáíum Andans og
guðdómlegum krafti, sem ekkert vald
á jörðu gat slegið niður eða hindrað.
Á síðustu dögum mun Guð úthella
Anda sínum yfir allt hold. Þeir hlut-
ir og fyrirbæri, sem liggja framund-
an okkur, eru miklu meiri, en við
höfum hingað til reynt. Það sem við
reynum í dag, er ríkara og meira,
en það sem við reyndum í gær. —
En ég fagna og gle'Sst í hjarta mínu
yfir því, sem Guö œtlar sér aS gera
á morgun!
79