Afturelding - 01.12.1987, Qupperneq 14

Mjög margir leituðu fvrirbæna og var oft |>röng á (n'ngi.
undir manna til staöar. þá leiðir
Drottinn mig til réttrar mann-
eskju meö spámannlegan boð-
skap. Eg verö að fylgja hand-
leiðslu Guðs. Geri ég það ekki
þá missi ég af hinni yndislegu
áætlun. sem Guð hefur með líf
okkar.
Það var nokkrum mánuðum
eftiraðég fór út sem trúboði. Ég
var að halda samkomu og sá ljós
skína yfir konu úti í salnum. Ég
gekk af stað til hennar, en varð
hræddur og sneri við. Þá var eins
og ég gengi út úr handleiðslu
Guðs. Svo fékk ég að sjá þetta
aftur og fór þá enn af stað til
konunnar. Ég beygði hné hjá
henni og þá kom orð til hennar
frá Guði. Ég tók af henni gler-
augun og hélt hendinni fyrir
framan augu hennar. Það var
eins og heitur titringur, eldur, í
lófa mínum. Svo stóð ég upp,
smurði höfuð hennar með olíu
og gekk upp á ræðupallinn.
Eftir samkomuna kom konan
til mín og kynnti sig. Hún var
djákni í sænsku kirkjunni. I
mörg ár hafði hún þjónað í
Tanzaníu sem kristniboði, en
orðið að snúa heim vegna augn-
sjúkdóms. Hún sagðist hafa
verið í heimsókn í þessum bæ og
alls ekki vön að sækja fríkirkju-
samkomur. Þar sem hún sat í
sæti sínu bað hún Guð að mæta
sér, hún vildi ekki koma fram til
fyrirbænar.
Tveim vikum síðar barst bréf
frá konunni. Hún hafði farið til
læknis síns eftir að hún kom
heim. Hann gaf henni þann
úrskurð að ástand augnanna
væri gjörbreytt og í dag starfar
hún aftur sem kristniboði.
Eftir þetta urðu ljóssýnirnar
mjög algengar og Drottinn leiðir
mig á þennan hátt. Þetta er mjög
nákvæmt. Fyrir hjálp Drottins
hef ég leitt saman tvo einstak-
linga í mjög stórum hóp, þá var
þetta fólk sem Drottinn vildi að
lifði í sátt í stað ósættis. Það féllst
í faðma og sættist.
Það er mikilvægt að varðveit-
ast í sannri auðmýkt, þá á ég
ekki við væmni eða skinhelgi,
heldur að maður beygi sig fyrir
Orðinu. Ég lít á mig líkt og asn-
ann, sem fékk að bera Krist inn í
borgina. Það er ekki ég sem
skipti máli, heldur á ég að bera
fram Jesú. An auðmýktar fæst
ekki myndugleiki.
Hefur þjónusta þín ekki
áhrif á fjölskyldulífið?
Já, í fyrsta lagi gefast nú fáar
stundir til samvista. Ég er að
heiman þrjár vikur í mánuði og
heima þá fjórðu. Þessu starfi
fylgir mikil líkamleg áreynsla,
samkomurnar eru langar og
maður er á fótum lengi frameftir
og svo eru mikil ferðalög. Þegar
ég kem heim geta beðið mín um
tvö hundruð bréf, sem ég verð
að svara. Það er mikilvægt að
þetta starf sé í réttum farvegi.
Ég mundi hætta að pakka í
töskurnar, ef ég fyndi þann
hugsunarhátt að nú þyrfti ég að
hespa af nokkrum samkomum
hér eða þar. Engar tvær sam-
komur eru eins, engir tveir dag-
ar eru eins.
Hvernig fer saman rótgróið
starf Hjálpræðishersins og
svo fersk og oft óhefðbundin
þjónusta þín?
Hjálpræðisherinn er meira en
hundrað ára,en kjarni boðskap-
arins á jafn vel við nú og í upp-
hafi: Blóð og eldur — Endur-
lausn og andans líf. Starf hersins
hefur bæði beinst að andlegum
og efnislegum þörfum manna og
enn er mikil neyð í heiminum.
Fjöldi hermanna hefur verið
meiri en nú er. En ég hef líka
skilið að það er ekki mannfjöld-
inn sem skiptir meginmáli. Ör
getur verið lítil, en sé hún odd-
hvöss þá er hún nothæf. Sértu
með stórt sverð, sem skortir bit,
þá er það lítils virði. Ef andi
Guðs og eldur hans fær ekki rúm
í því fyrirkomulagi, sem byggð-
ist upp í vakningum fyrri ára, þá
á það fyrirkomulag ekki lengur
tilverurétt. Þetta á jafnt við um
Hjálpræðisherinn, Hvítasunnu-
söfnuðinn og aðrar kirkjur og