Afturelding - 01.12.1987, Qupperneq 35

biðja, því að allir voru að fara
heim.
Til allrar hamingju var ekki
nýbúið að fægja gólfið nreð kúa-
mykju, svo þar fór vel um strák-
ana liggjandi á dýnum. Við
slökktum snemma á steinolíu-
lömpunum, og allt var rólegt og
notalegt. En vaktmennirnir
tveir, sem söfnuðurinn hafði lát-
ið okkur í té til þess að gæta okk-
ar og bílsins, sváfu ekki eins og
sumum vaktmönnum er títt.
Nei, það voru fjörugar samræð-
ur undir sýprisþakinu. Öðru
hvoru heyröi ég bara í engi-
sprettunum og önnur frumskóg-
arhljóð, en ég sofnaði á milli.
Um fimmleytið byrjaði han-
inn að gala. Hundar geltu og við
heyrðum að fólk safnaðist sam-
an kringum kofann. Það fyrsta
sem ég sá þegar ég opnaði glugg-
ann um hálfsjöleytið, var risa-
stór brúnn hani, sem stóð bund-
inn beint fyrir neðan. Eg missti
matarlystina þann daginn.
Eftir sunnudagaskólann
dreifðum við sælgæti til barn-
anna, þeim til óblandinnar
ánægju. Síðan var samkoma.
Margir komu einnig í heimsókn
frá næsta söfnuði og um 150
manns, stórir jafnt sem smáir
urðu að þrengja sér á steinana.
Kór eða tónlistarhópur frá báð-
um söfnuðunum söng bæði vel
og lengi. Þeir sem komu úr ná-
grannasöfnuðinum höfðu gítar
meðferðis, en aðrir spiluðu bara
á trommur. Maður nokkur, sem
hafði verið heyrnarlaus, en
læknast fyrir nokkrum árum,
kom l'ram og söng. Margir báru
fram vitnisburði og kveðjur.
Eftir ræðuna komu margir fram
til fyrirbænar, ýmist til frelsis
eða lækningar.
Síðdegis fór að rigna og við
urðum að flýta okkur í bílinn
strax eftir matinn, til þess að
Frímanu Ásmundsson kristniboði í hópi Kisii-manna í Konya.
Sunnudagaskólahörn í Kenya.
vegirnir yrðu ekki allt of hálir.
Að skilnaði voru okkur gefnir
þrír stórir bananaklasar, ananas
og egg, og fólk var mjög þakk-
látt fyrir komu okkar.
Embonga er einn af mörgum
söfnuðum í Kisii ættbálknum,
þar sem fólk streitist við að safna
peningum fyrir kirkjubyggingu.
Þeir gera eins og þeir geta og
vonast eftir hjálp. Ef til vill er
einhver af lesendum þessarar
greinar, sem langar að gefa þeim
nokkrar uppörvandi krónur.
Hér er hægt að byggja góða
kirkju fyrir 250 000 íslenskar
krónur. En það eru miklir pen-
ingar fyrir fólk sem streitist við
að láta enda ná saman dags dag-
lega, og þess vegna verða allir að
fá meiri eða minni aðstoð.
Þá er þessi helgi liðin. — Við
erum oft þreytt, en við sjáum að
það borgar sig að boða fagnað-
arerindið. I Kisii-héraðinu, þar
sem Frímann er við stjórn, eru
um þrjátíu söfnuðir. Margir
frelsast bæði þar og í öðrunr ætt-
bálkum, og við sjáum að fagnað-
arerindið er kraftur Guðs til
frelsis hverjum þeim sem trúir.