Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 30

78
HEIMILÍSVINtTRINN.
“Viltu liugsa þig betur um'?“
Charles htigsáÐÍ sig um stundarkorn, og' sagði
svoi
“Þcir gsetu hafa séð yöur vera með peninga, cða
koma út úr banka. t>að geta verið t’úsund smá-atriði,
er vakiö liafi fenna gmn hjá ]>eim. Þjófar liyggja oft
á lítilfjörlegum atvikum“.
Gamli ma'ðurinn virti drenginn fyrir sér all-grand-
gæfilega, og einkennilegum forvitnis-glainpa Irrá fyrir
í augum lians, er liann sagði:
“t>ú virðist hafa hýsna nákvsema ]>ekking á sið-
vcnji.t ogaðferð ]>jófa'?“
“t>að liefi ég*‘.
“Hvar og hvel'nig öðlaðist ]>ú ]>á ]>ekking‘?“
“Með ]>ví, að lesa. Ég er ekki sauðheimskur“.
“Við skulum fara yfir að húsinu. Vi'ð skulum
fera inn, og segðu rnér svo, livort þú hyggur, að ]>ar
sé svo umhorfs, að það freisti }>jófa til ]>ess, aö leita ]>ar
a'5 ránsfeng' ‘.
Charlcs fór yfir að liúsi gamla mannsins, og alls-
staðar mœtti honUm vottur hinnar aumkunarverðustu
örbyrgðar.
Charles nimlti hlæjandi:
“Ekki iítur hér svo ríkmannkga út, að það œtti
að freista til ráns“.
Gamli maðuriim leit rannsakandi augum á dreng-
inn og sagði:
“Verið getur, að )>eir haldi, a5 égsé gamall nirfiii,
er hafi grafið peninga undir gólfinu“,
Þ.i'5 er hugsaulegt“.