Muninn - 01.03.1964, Blaðsíða 14

PaS var hér áSur
Hér áður leit ég unga rós
á engi vors í blóma.
Hún brosti við niér blíð og sæl
og batt mig ljúfum dróma.
Hún vakti í hjartans veiku strengjum
viðmótsþýða hljóma.
Hún varð mér allt . . .
Mín eina von, mín æðsta trú,
mín ástarþrá.
Ég vildi rífa rósina ungu
rótum frá.
Hún vék sér hjá . . .
Hún vildi lifa, Iífsins njóta,
lífið sjá.
Nú vex hin unga villirós
svo villt og bein.
Svo eðlileg, svo undurfögur,
ung og hrein.
Allt er lífið hverfulleika háð,
og hamingjan mun víða liggja falin.
Blómin spretta
þar sem þeim er sáð.
R.
Á köldum
Iiimni
Á köldum himni
fljúga þrír fuglar,
og ég þramma áfram
flekkandi snjóinn
sporum mínum.
Þeir komu að vestan.
Ég veit ekki
að þreytulegt vængjatakið
og hrjúf röddin
boða fall vinar.
Ég yppi öxliun
og þramma áfram
flekkandi sakleysið
sporum mínum.
— jón.
70 MUNINN