Muninn - 01.03.1964, Blaðsíða 3

m u n
enntaskó
i n n
AKUREYRI
Davíá Stefánsson frá Fagraskógi
- IN MEMORIAM -
Davíð Stefánsson er látinn —.
Þessi helfregn snart viðkvæmari streng í
brjósti hinnar íslenzku þjóðar en nokkur
önnur helfregn hefur lengi gert. Skáldið,
sem unnið hafði hug hennar og lrjarta íyrir
45 árum, var horfið sjónum. Skáldið, sem
hafði á svörtum fjöðrum þreytt flug sitt inn
í hásal íslenzkrar óðsnilldar. Harpan, sem
hafði verið knúð af slíkri íþrótt, að töfrað
hafði heila þjóð með tónaseið sínum, var
þögnuð. Var nokkur furða, þótt þjóðin
væri slegin harmi?
En dauði skálds skiptir litlu máli. í verk-
um sínum lifir það, þótt kynslóðir hnígi til
moldar. Sá Fagriskógur, sem Davíð Stefáns-
son gaf þjóð sinni, verður aldrei eyddur,
vegna þess að hann er óaðskiljanlegur hluti
sjálfrar þjóðarsálarinnar. Sá skógur mun sí-
fellt halda áfram að laufgast og gleðja augu
þeirra, sem um þjóðveginn fara.
Davíð Stefánsson kom eins og kallaður
inn í íslenzkan bókmenntaheim. Hann var
ævintýrið sjálft. Hann leysti íslenzkan
skáldskap úr læðingi langrar þvingunar og
hafta. Söngvar hans bræddu ísinn, þeir
fóru eins og gróðrarþeyr yfir frosna jörð.
Hér var skáldið komið, skaldið, sem svo
lengi hafði verið þráð. Jónas Hallgrímsson
hafði opnað augu þjóðar sinnar í dögun ís-
lenzkrar endurreisnar og beint hug hennar
að nýjum markmiðum. Davíð Stefánsson