Muninn - 01.11.1978, Side 16

Ingvar ok amstel bjórinn
áttu þar snarpan fund.
Áfengis saltur sjórinn
svæfði hann margan blund.
Gleraugum tókst að týna
og tvennum annarra skóm.
Sá ég hans dröfnur dvína
og deyja virðingarblóm.
Enginn má Adda gleyma
öllum þó sé það best.
Hugurinn tveggja heima
hulið þokunni flest.
Engan hér þetta undrar
alfrægur villingur
reiður í rústir splundrar
rúmbrotasnillingur.
Ónefndur einn er drengur
enginn hans nafnið veit.
Eins og gerist og gengur
gagnrýninn hina leit.
Löngum þó lyga brautir
liggja í sporum hans.
Þannig er lífið þrautir
og þjáning hins dygga manns.
Höfundur Njálu.
0 Hottio Akureyrensís
f þrjátíu ár hafði hann haft hár á höfðinu og ekkert
önnur þrjátíu. SÍðan konan hans hljópst á brott fyrir tutt-
ugu árum hafði hann verið eins glaðvær og skemmtilegur og
fráskildir menn geta framast verið. NÚ ætlaði hann að gifta
sig aftur, blómarós um fertugt sem hafði verið gift þrisvar
áður og komið upp vísitölufjölskyldu með hverjum eiginmanni.
Hann var ástfanginn, eins ástfanginn og sá einn getur verið
sem sér fram á konstantívan bólfélaga eftir langt tímabil
alls konar fylliríisfrumhlaupa með vafasömum gleðidrósum er
hann kynntist í Sjálfstæðishúsinu við og við.
*>
16