Muninn - 01.11.1978, Síða 20

HUGSUN
Dauðinn og lífið mættust
og gengu suður með strönd
að fátækra sjómanna kofa
þau horfðu um sægróin lönd.
Þau sáu báta sem börðust
mót girðingu brimsins við lönd.
Dauðinn rétti út hendi.
Þá brustu í bát einum bönd.
Hann brotnaði og lagðist saman
og hentist að klettóttri strönd.
Mennirnir allir dóu.
Þar brotnuðu fjölskyldubönd.
Þá rétti lífið út hendi
báturinn braut brimsins bönd.
Hann rann upp 1 sandgróna fjöru
og lagðist á hvíta strönd.
Mennirnir lifa og deyja
oft skera i sundur sin bönd.
Þeir virðast vilja í dauðann
og ráðast á iðjagræn lönd.
Þvi ekki að lifa og elska
og treysta mannanna bönd.
Því alltaf að drepa og eyða
aðstoða dauðans hönd.
Ef hjálpum lífinu að blómstra
og brosa um iðjagræn lönd
þá verður gaman að lifa
og hamingjan treystir öll bönd.
Skafti Helgason 3-B
20