Heimilisblaðið - 01.12.1921, Síða 7

Heimilisblaðið
23
En þegar Einar Kvaran kom heim
úr þeirri för, var það skjótlega ráðið
að hann færi til Englands af hálfu
Stórstúku íslands. Og hinn 6. okt. síð-
aslliðinn lagði hann af stað. Hann
kom heim aftur í þessari viku (15.
nóv.). Hefur ritstjóri þessa blaðs (Tím-
inn) fundið hann að máli og hefur
eftir honum þær fréttir sem hér fara
á eftir.
Hjá bindindismönmimmr ensku.
Hinn 11. okt. kom Einar H. Kvaran
lil Lundúna og fór þá þegar á fund
forseta alheimsbandalags bannmanna,
sem þar býr og heitir Mr. Ilsyler. Er
það skemst af viðtökununi að segja,
þær voru hinar állra ástúðlegustu og
allan timann sem Einar Kvaran dvald-
ist á Englandi var Mr. Hayler jafnan i
boðinn og búinn til að vinna alt sem
unt var til að erindislok yrðu sem
mest og bezt.
Hittist svo vel á að fáum dögum
siðar átti að halda ársþing tveggja
hinna mestu íélagssambanda enskra
bindindisíélaga. Var annar fundurinn
haldinn í Manchester, en hiiin í Glas-
gow. Mr. Heyler konii Einari Ivvaran
þégar i samband við forgöngumenn
funda þessara. Annað félagið hefur að-
alskrifstofu við hliðina á Westminster
Abbey, rétl hjá parlamentshöllinni.
Mr. George Wilson lieitir maður sá
sem einkum hefur forystu félagsskap-
ar þessa og var Eifaari tekið opnum
örrnum af honum eins og afvöllum
öðrum.
En í fyrstu var að heyrá að Mr.
Wilson teldi öll torinerki á að nokk-
uð væri hægt að gera. Og það kom
skjólt i ljós hvað þvi oili, Vínblöðin
ensku höfðu flutt þær fregnir af ís-
landi, að í raun og veru væri deilu-
málinu lokið milli Spánverja og ís-
lendinga, því að islenzka þjóðin kærði
sig eklcert um að halda bannlögin.
Höfðu vínblöðin lagt hið mesla kapp
á að sannfæra ensku þjóðina um' þetta,
og þeim hafði tekist það svo vel að
jafnvel bannmennirnir héldu að það
væri satt.
Fyrsta verkefni Einars Kvarans var
því að fræða Mr. Wilson um hið
sanna í þessu efni. Hann benti Mr.
Wilson á: að alla tið siðan 1915 hefði
Iöggjöfm íslenzka hnigið í þá áttina
að bæta bannlögin, að yfirlýsingar af
hálfu þeirra manna, i sjálfri Reykja-
vik, sem mest gætu um áhrif laganna
dæmf, t. d. borgarstjóra, lögreglustjóra
o. II., sýndu Ijóslega hve mikið gagn
þau hefðu gert, og a ð t. d. við siðustu
kosningar i Reykjavík hefðu allir lólf
frambjóðendanua skuldbundið sig til
að greiða ekki atkvæði ineð afnámi
bannlaganna né neinum breytingum
sem spiltu lögunum, og yfirleitt ekki
verið vafi um langflesla þejrra að þeir
væru eindregnir bannmenn.
Var það einkum siðaslnefnda áslæð-
an sem sannfærði Englendinginn. Hann
skildi það að af þvi mátti Ijóslega marka
hug islenzkrar alþjóðar. Og þá var hann
reiðubúinn til að gera það sem unt
væri að gera og bauð Einari Kvaran
fyrst og fremst að koma og tala á
hinum mikla fundi í Manchester.
Á fundinum i Manchesler var sam-
an kominn mikill fjöldi manna og
margt stórmenna. Yfir 500 fulltrúar
voru þar frá ýmsum félögum hvaðan-
æfa að af Englandi. Sá fulltrúafundur
greiddi atkvæði um allar ályktanir. En
auk þess var haldinn opinn fundur,