Heimilisblaðið - 01.05.1938, Blaðsíða 8

72
HEIMILISBLAÐIÐ
þér, hver getur þá verið á móti þér. Hversu
viltu þá búa yfir sorg og gremju sí og æ?
Því að svo kveður sálmaskáldið:
»Þú ert þó ekki sá húsbóndi, sem, öllu á
að ráða; Guð er sá, sem velfþssprotann ber
og getur gert ait vel«.
Það getur orðið föst. venja, eða réÞara
sagt óvenja að verja hinum dýrmætu næt-
urstundum til útreikninga cg heilabrota.
Þú skalt verja deginum til þesa og nota þú
næturstundirnar til svefns og hvíldar, tii
þess að þú getir öðlast það afl og hreyst',
sem þér er ómissandi til að hefja ný störf
með nýjum degi. Enginn má vera letingi.
svo að hann steli hvorki frá Guði né mönn-
um hinum, dýrmætu dagstundum; vér meg-
um heldur ekki verja næturstundunum
illa. Örósemi og svefnleysii urn nætur get-
ur átt rót sína að rekja til vantrúar. Hins
vegar getum vér skoðað hinn fasta cig væra
svefn, sem Jesús sofnaði í. veltandi bátn-
um á ólgandi vatninu sem fagra. mvnd
þeirrar trúar, sem hvílir í Guði.
Það er trúin þín, sem á að hvígla að þér:
»Þú verður að vinna sigur á öllum þess
um, sorgþrungnu hugsunum cg sofna í friði
í þeirri fullvissu, að Guð er með þér, vin-
urinn bezti«.
Það er sagt, að mörgum. berist hamingj-
an í skaut, þótt þeir sofi; aftur á móti skapi
aðrir ,sér óteljandi áhyggjur, er svifta þá
bæði svefni og lífsgleði, og öðlast aldrei
sanna hamingju. Skyldi það ekki koma af
því, að þeir hafi gleymt hinu ehm nmdsyyi-
lega?
Eins og andvökustundirnar geta verio
stundir, sem Guð sendir þér, til að laða
þig að sér, svo eru svefnstundirnar engu
síður gjöf frá honum til þín; fyrir þær ætt-
ir þú að vera þakklátur, því að þær eru
sönnun fyrir föðurþeli har.s og vinarhug til
þín. Kostaðu því kapps um,, ef þú ert órór
í huga, að ávinna þér vináttu Guðs. Það
tekst þeim, sem nota stundir dagsins með
iðni og ástundun, og kunna að verja björtu
stundunum svo, að þeir hafi góða samvizku
og þurfa ekki að fela sig fyrir sólskininu.
IVauðsyn þess að hlýða á
rödd Guðs
Það er ekkert leyndarmál, að erska
stjórnin fylgir með miklum áhuga starf-
semi Oxfordhreyfingarinnar, bæði í Eng-
landi og úti um allan heim. Þessi áhugi
kom opinberlega í ljós, er einn af meolim-
um stjórnarinna,r, Ernest Brown, at.vinnu-
málaráðherra, sagði eftirfarandi orð á fjöl-
mennum opinberum fundi í Wclverhamp-
ton:
»Meðl:mir Oxfordhreyfingarinnar vinna
þjóðunum hið mesta gapn, meira en r.okk-
ur önnur hreyfing á þessiúml erfiðu tímum.
Þeir leggja áherslu á nauðsyn þess, að
hlýða á rödd Guðs og leitia fyrirætlana
hans, bæði að því er snertir þá sjálfa og
gjörvallan heiminn.
Mannleg atorka og mannleg hyggindi
hafa ekki fundið neina úrlausn hinna
miklu vandamála, sem upp hafa komio
vegna þeirrar gagnstæðu hagsmunabar-
áttu, sem stjórnmólamenn um allan heim
hafa, nú við að fást.
Úrlausnarefnin eru nú alvarlegri og
flóknari, en þau hafa nokkru sinni veriö
áður. Og það verður hvergi hægt. að ráða,
fram úr þeim, nema á kyrlátri stund fyrir
augliti Guðs«.
Um það leyti, sem, þessi ummæli áttu
sér stað, var haldinn einka-fundur (»h,ouse-
party«) í Oxford,, með 2000 þátttakendum
fr.á öllum löndum heims, og æskulýðsstöðv-
um utanborgar með 500 áhugasömum
mönnum.
I fám orðum: Þeim tekst það, siem kunna
þá h'st að vinna, meðan dagur er, því aö
nóttin kemur og þá getur enginn unnið.
»Hver dagstund l.i 1 vinnu ætkó er,
þvi aldrei slialtu gleyma,
en húmið til svefns, og hvíldar þér,
þa,ð heilræði skaltu geyma.
Guð sé vor friður og gleði«.
það heilræði skaltu geyma«.