Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.05.1939, Blaðsíða 18

Heimilisblaðið - 01.05.1939, Blaðsíða 18
90 HExMILISBLAÐIÐ »Jú, gáið þér nú að«, sagði Emma; »ég er fædd og uppalin hérna og hefi verio hérna alla mína æfi. Gamla fólkið hetir borið mig á handleggjunum, og ég hefi. borið angana þess á mínum handleggjum. Lítið þér á þenna pilt« — og hún benti á þriggja, ára gamlan drenghnokka, sent kom til okkar og rétti fram vinstri hönd- ina í kveðjuskyni; í hægri höndinni hélr. hann á smurðri brauðsneió; og kápuermin mín hefði fengið sinn skerf af smjörinu, ef ég hefði ekki verið svo snarráour, að stökkva beint til hliöar. »Eg hélt. honum undir skírn og hann er þess vegna, guðsonur minn-----og ég ætti að vera búin að gleyma þér?« — Og hún beygði sig og kyssti barnið — »en þú att að rétta mér hægri höndina, en ekki þá vinstri — já, svona«. I dyrum einum stóð gamall maður meö pípuna sína í munninum. »Lítið þér á<-, sagði Emma; »þarna stendur nú einn, sem oft — oft, hefir borið mig á handleggnum. Er það ekki satt, Pétur Öla.fs.son?« sagði hún og gekk til hans. »Báruð þér mig ekki oft á handleggnum, þegar ég var lítilV« »Ja — jú-jú — ja —- jú-jú«, sagði Pétui gamli; »en ég var nú hraustari þá en núna«. »Hvernig er heilsan?« spurði ég; þvi að mig langaði líka til að ná hylli þessa, fólks. »Sjötíu og átta ára«, svaraði Pétur. »Þér verðið að tala hærra«, sagói Emma; »hann heyrir hálf illa«. »Nú -— en ég tala eins hátt og þér«. »Já, það er nú annað mál, Hann þekkir mig svo vel, að hann getur nærri því lesiö- oróin af vörum mínum, án þess að heyra þau. En þér eruð ókunnugur og þess vegna gengur honum svo illa. að skilja yöur«. .ííð- an sneri hún sér aftur að gamla manninum: »Þetta eru tveir ungir menn frá Kaup- mannahöfn, og þeir ætla báðir að verða prestar«. »Ja — jú-jú — ja — jú-jú — fríður pilt- ur«, tautaði karlinn. »Jó.mfrúin ætti að .eignast, slíkan mann.«. Eg' varð í sjöunda himni yfir hóli karis- ins; ég efaöist, nefnilega, ekki um, að hann hefði meint mig, því að engum heilvita manni gat dottið í hug, að segja, að Gamli væri fríóur piltur. »Ekkert. liggur á«, sagði Emma. »Ég e) svo ung enn þá. En á morgun á Pétur Öí- afsson að fá að sjá nýjárssólina. koma upp í sjötugasta og níunda sinni; og það hefir ekkert okkar hinna fengið aö sjá«. »Æ-i, jæja — æ-i, jæja«, andvarpac'i Pétur. »Ég vildi, aó Drottinn færi nú brað- um að láta það styttast fyrir mér«. »Þetta má Pétur Ölafssdn ekki segja«. »Ja., hvaða, gagn ætli sé orðió aö mér öðrum eins æva-gömlu.m karlfausk?« taut- aói Pétur gamli, »Á meðan Drottinn lofar Pétri Ölafssyni að lifa, þá má hann reiða sig á, aö har.n er til einhvers gagns«. »Guð blessi jómfrúná, fyrir sín góðu og blídu oró«, sagði Pétur Ólafsson, og kjssti á höndina á Emmu, um leið og við héldum áfram aftur. »Haldið þér, að þér getið nú munað nafn- ió á þessum gamla manni •— lengur en í dag og á morgun?« spurði. Emma. »Hvað hann heitir, hann Pétur Ölafsson? Jú, það er ég viss. um«. »Þarna sjáið þér: Menn muna eftir Jcví, sem menn láta sér eitthvað annt um. Nn er ég búinn að kynna yður líka einurn gömlu karlanna. -— og nú er bezt, að ég kynni yður líka einum ungu bændanna. Á stóra bænum þarna, með tv'eimur hvítu bustaþilunum, býr ungur og ötuil bónói, Andrés Sörensen að nafni. Hann ann pabba, og' okkur öllum, með lífi og sál. En hann á líka pabba mínum, konuna sina að þakka«. »Nú — hvernig stendur á. því?« »JÚ, því er svona. varið: Andrés Sören- sen var ekki nema húsmannssonur og' var í vinnumennsku hjá ríkum bónda; bóndi þessi átti dóttur og var hún einbirni. 3vo trúlofuðust þau: Andrés og dóttirin. En foreldrarnir vildu auðvitað ekki fallast á, að dóttir þeirra tæki þannig niður fyrir

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.