Heimilisblaðið - 01.09.1950, Blaðsíða 4

132
IIEIMILIS B L
ur frá þessu prófi, er hann
talinn hafa sigrazt á liitan-
um eins og áður á kuldanum.
Sumir yogar geta svifið í
lausu lofti. Dr. Alexander
Cannon, sálsýkisfræðingur og
rannsóknarmaður við London
County Council spítalann, seg-
ir frá því, að eitt sinn, er liann
hafi verið á ferðalagi í Tíbet,
háfi hann og förunautar hans
komið að 300 feta djúpri gjá.
Um hana rann straumliörð á,
svo að engin tök voru á að
komast yfir hana. Ekki var
heldur hægt að krækja fyrir
hana.
Einn ferðafélaganna var
tíbetanskur spekingur, og
ákvað hann, að þeir skyldu
svífa í lausu lofti yfir gjána.
Dr. Cannon segir svo frá:
„Hann gaf okkur leiðbeining-
ar um, hvernig við skyldum
komast yfir hyldýpi þetta, mcð
því að beita lyftinga- og flutn-
ingsaðferðinni, en í henni
liöfðum við, áður en þetta
skeði, náð mikilli leikni.
Innan fáeinna klukkustunda
komum við líkamsástandi okk-
ar í það horf, að við gátum
látið þetta mikla fyrirbæri
6ke, að við flyttumst yfir fyrir
einbeitingu liugans eina sam-
an, og á næsta augnabliki vor-
um við báðir komnir heilir
á þúfi yfir gjána“.
Þar scm fæst okkar hafa
séð slík kraftaverk ske, og þar
sem þau eru fjarlæg þeirri
lífsreynslu, sem við eigum
kost á, teljum við þau ekki
geta átt sér stað. Yoga hefur
lilotið viðurkenningu slíkra
manna sem J ulians Huxley,
Einsteins og Jungs. Forsætis-
ráðherra Indlands, dr. Nehru,
Stefán Hannesson
Litlahvammi í Mýrdal
Ljótarstaðir
LjótarstaSir, langt er orðið síóan
lék eg mér um balalwpinn þinn,
grœnan, bleikan, fenntan, frosinn, þíóan.
Furóuverkascfn er minningin
frá þeim árum, helg — í liöfu'Sdráttum:
himingleöi, stjörnur, sól og vor.
Myndir koma fram úr öllum áttum,
andann skreyta lífi görnul spor.
Hóll og bali, austurtún og enni,
Ytrarof og Moldir, Stekkjartún.
Allt er fagurt og þótt stundum fenni
yfir Sýrdalshraun og Fjalldalsbrún.
Nœrtœkt margt var hér til hildarleika.
hérna starfaö sýknt og heilagt var,
sumar, vetur, vor og haustiö bleika
var ad finna starfsins undS þar.
Glerhál jörfiin Gaddaveturs kvóldin*
gerSi mörgum fárra kosta völ.
Þá var hér um brekkur önnur öldin,
ekiS hart á gamlri tóbaksfjöl.
Snjórinn var mér ári síSar sama
sœluríkiS, fenntum upp á haus
fram á vökur, öSrum þó til ama
ef eg skyldi verSa brókarlaus.
* 1881—1882.