Heimilisblaðið - 01.09.1950, Blaðsíða 20

148
IIEIMILISBLAÐIÐ
köllun hjá sér til að selja
negra nokkurn, sem var á
lausum kili.
Faðir hans áleit, að hér
væri um hneyksli að ræða,
er fjölskyldan gæti ekki sætt
sig við, þar sem sonurinn hafði
tekið afstöðu með þrælunum.
Næst, þegar John heimsótti
heimili sitt, var borið vín með
matnum eins og venjulega.
John Carrick hafði verið dá-
lítið undrandi yfir því, að
gagnstætt venju gerði vínið
Iiann syfjaðan — hann gekk
til sængur og sofnaði von
bráðar. Þegar hann vaknaði
var hann staddur í einu af
skipum föður síns. Skipstjór-
inn, er var einhver rudda-
legasti starfsmaður föður hans,
var með bréf til Iians.
... og ég geri þig arflausan,
ef þú hefur ekki í lok þessar-
ar ferSar ifirazl heimsku þinn-
ar. fig hef gefiS skipsljóranum
fyrirskipanir um, aS reyna aS
gera þig áS rnanni . . .
Séð frá bæjardyrum föður
hans var skipstjórinn prýði-
lega fallinn til verksins. Þeg-
ar Carrick skreið í land í
Trinidad, Ivar allur liryggur
hans blóðstorkinn — og hann
var bugaður maður.
En þrátt fyrir allt hafði
hann aldrei fengizt til að
verzla með negra.
Stundum datt honum í hug,
að eina mannveran, er þætti
verulega vænt um hann, væri
Moosh. Hann hafði liirt svert-
ingjadrenginn upp af götunni
í San Domingo, þar sem hann
liafði verið þátttakandi í lít-
ils liáttar götuóeirðum. Carr-
ick liafði tekið Moosh með
sér, af því að liann bar lægri
hlut í bardaganum. Hann fór
með hann um borð. Hinn
raunverulegi eigandi þrælsins
hélt að sjálfsögðu, að hann
væri dauður.
PPBOÐSHALDARINN
liafði gefið til kynna með
hamrinum, að sölu væri lok-
ið, og byrjaði að hrópa:
— John Carrick, skipstjóri
er Carrick skipstjóri stadd-
ur hér? John Carrick, skip-
stjóri . . .
Carrick liafði litla löngun
til þess að hlýða hrópum þessa
lítilfjörlega manns, en á liinn
bóginn kærði hami sig ekk-
ert um, að nafn sitt væri end-
urtekið hvað eftir annað.
— Hér! svaraði hann og
lyfti stafnum til að sýna, hvar
hann væri. Mannfjöldinn vék
til ldiðar fyrir negra með
staurfót.
Negrinn rétti fram bréf með
ýktri kurteisi, er gaf til kynna
sömu fyrirlitninguna og hús-
bóndi hans, er var Kreóli,
sýndi Ameríkuinönnum. Carr-
ick tók við bréfinú og opnaði
það.
Hann hneigði sig afsakandi
í áttina til Simone og las því
næst bréfið.
Monsieur Lestant cTIvre
þœtti vænt um, aS þér gætuS
komiS sem fyrst á skrifslofu
lians sökum verzlunarmála.
Carrick fannsl eyrnasnepl-
arnir ætla að brenna af sér.
Það var augljós móðgun, að
titla sjálfan sig d’lvre, en titla
ekki viðtakanda hréfsins.
Hann svaraði með kæruleysi
í röddinni:
— Segðu húsbónda þínum,
að ég komi — ef ég hef
tíma til.
Hann fann stað fyrir fram-
an veitingahúsið og bað um
flösku af Casque-a-meche.
Simone lézt vera upptekm
við að rannsaka hanzka sína
og sagði spyrjandi:
— Þér — þér voruð með
flutning frá Evrópu, sem
d’Ivre hefur keypt fyrir brúð-
kaup dóttur sinnar?
— Já — og meðal annars
brúðarkjól, sem er hæfur
drottningu.
— Eða markgreifafrii? sagði
Simone. Hún lyfti glasinu í
áttina til hans, og það undr-
aði hann, að hönd hennar
skyldi vera laus við skjálfta.
Og þó hlutu sömu hugsanir
að vera efst í huga þeirra
beggja -— að sá maður og su
kona, sem þau elskuðu, mundu
bráðlega giftast Iivort öðru.
Simone tæmdi glasið sitt
með sömu orðunum og hún
heilsaði honum með kvöldið,
þegar hún veitti honum í söl-
um sínum:
— Hamingjan sé með yður
í kvennamálum og á feröum
yðar!
Þótt Carrick væri ekki i
skapi til þess að vera kump-
ánlegur, svaraði hann bros-
andi:
— Ég tek það í öfugri röð!
Hann var að hella víni 1
glas sitt, þegar liann heyrði
rödd á bak við sig bæta við:
— Og Iiengi samvizkuna upp
til þerris á Kap Horn.
Það var Raoul Galvez. Carr-
ick sneri sér v'ð. Það brá