Heimilisblaðið - 01.12.1953, Page 12

Á hálftíma fresti tilkynnir
varðmaðurinn í „körfunni"
símleiðis: — Logar á Ijósunum.
Varðstöðu minni er lokið, og
næsti maður tekur við. Ég
rabba stundarkorn við hann,
og þá kemur tilkynning frá
loftskeytamanni okkar: —
Neyðarkall heyrist frá norska
gufuskipinu „Sisto“. Staður
hérumbil 49 gráður norðlægr-
ar breiddar og 23 gráður vest-
lægrar lengdar.
Tilkynningin er samstundis
send áfram til Kruse skip-
stjóra.
Fjarlægðin milli skipanna er
athuguð á sjókortinu. Hún
reynist vera 220 sjómílur.
Skipstjórinn gefur þegar fyr-
irskipun um að breyta stefnu
skipsins:
— 10 gráður á bakborða.
— Ný stefna 70 gráður.
1 loftskeytaklefanum og á
stjórnpalli ríkir kvíði. Ef stýr-
isútbúnaður skipsins skyldi
vera bilaður eða leki kominn
að bví, er lítil von um björg-
un í þessu veðri.
Þá kemur nýtt skeyti frá
„Sisto“, sem gerir okkur hug-
hægra:
— Þörfnumst ekki hjálpar
yðar, enskt olíuskip, „Mobil-
oil“, komið á vettvang.
Klukkan er hálf þrjú. Við
breytum því aftur um stefnu,
en fylgjumst þó til vonar og
vara með staðsetningu og
ástandi „Sistos“.
Loftskeytamaður okkar
hlustar á skeytasendingar
enska og norska skipsins og
tilkjmnir þær jafnóðum Kruse
skipstjóra.
Við látum „Mobiloil" senda
okkur miðunarskeyti öðru
hverju, þar eð við heyrum
skeyti „Sistos“ mjög illa.
Um hádegi 18. desember
förum við framhjá skipunum
í hérumbil 30 sjómílna (55
km.) fjarlægð. Farþegarnir
gera ítrekaðar tilraunir til að
koma auga á þau, en það ber
vitanlega engan árangur.
Klukkan 2 síðdegis berst
okkur á ný ákaft neyðarkall
frá „Sisto“.
Um sama leyti kemur einnig
skeyti frá „Mobiloil", sem enn
liggur rétt hjá „Sisto“, og seg-
ir í því, að skipið dæli í sífellu
olíu í sjóinn, til að lægja öldu-
rótið, en nú sé mjög gengið
á olíubirgðirnar. Erfitt sé að
athafna sig vegna veðursins
og ómögulegt að koma báti á
flot.
Við megum því engan tíma
missa.
Neyðarkallið berst stöðugt,
og skipin eru nú stödd í hér-
umbil 40 sjómílna fjarlægð
bakborðsmegin fyrir aftan okk-
ur.
Skipstjórinn er sóttur að
matborðinu, og hann ákveður
að snúa við og halda til móts
við „Sisto“.
Það er mjög hættulegt að
snúa í þessu veðri, því að stór-
tjón getur hlotizt af, ef hol-
skeflur brotna á þilfari skips-
ins, meðan það snýr hliðinni
upp í vindinn.
En Kruse skipstjóri hikar
ekki. Fyrirskipanir hans eru
stuttorðar og ótvíræðar:
:— Farþegar og áhöfn fari
undir þiljur!
— Opnið olíukrana til fulls
(til þess að lægja öldugang-
inn).
Fyrirskipununum er sam-
[192]
stundis hlýtt. Þeir farþegar’
sem staðnir voru upp frá bor^
um, til þess að fylgjast með þv'
sem gerðist, setjast aftur
borðs eða ganga inn í salina'
Skipstjórinn virðir fyrir sef
öldurótið fyrir aftan skipið °r
skamma stund.
Beðið er, meðan þrjár volá
ugar holskeflur falla, en Þa
kemur lagið.
— Vélamenn, viðbúnir! ""
Stýrið snöggt á bakborða! ""
Bakborðsvél, stopp! — Stjór11
borðsvél fulla ferð áfram! ""
Bakborðsvél hálfa ferð aftur
á bak!
Fyrirskipununum er svara
nærri því samstundis.
— Stjórnborðsvél fulla feI^
áfram! — Bakborðsvél hálfa
ferð aftur á bak! — Stýrið fflS*
á bakborða!
Skipið snýr hægt á bakborð3
og hallast á hliðina.
Nú, meðan skipið snýr þveft
upp í vindinn, er hættan meS*"
Tvær öldur ríða yfir þilföri^
en valda engu tjóni. SkiP1
snýr áfram.
— Haldið stýrinu föstu! "'j
Svona! — Stefna 290 gráðu^
Skipið snýr nú stefni a
„Sisto“.
— Báðar vélar hæga fer
áfram! — Báðar vélar háh9
ferð áfram!
Og nú getur djöfladansi1111
hafizt! Nú á skipið að saekja
móti ofviðrinu, sem það h^1
áður á eftir sér, og það verður
að fara eins hratt og auðið er’
því nú eru mannslíf í veði-
Snúningshraða skrúfanna
verður að auka smám samaP’
' 10
og skipið kemst brátt upp 1
hnúta! Meiri getur hraðin11
ekki orðið í þessu veðri.