Heimilisblaðið - 01.12.1953, Síða 24

holkiti hafSi tekiö saman höndum og var farið ai) dansa
hringinn í kring um eftlið.
söng fólkið. Nú eru aftur kom-
in jól . . .
Ómurinn af söngnum barst
alla leið til kóngshallarinnar,
sem var drjúgan spöl frá torg-
inu.
— Hvað gengur á? sagði
kóngurinn, Jónatan fyrsti,
steinhissa. Svo opnaði hann
gluggann og hallaði sér út um
hann, til þess að sjá, hvað um
væri að vera. Þá barst ilmur
að vitum hans.
Aha, sagði Jónatan,
hvaða lykt er nú þetta? Svei
mér þá, ef það er ekki eplalykt!
I sama bili beit einhver bita
ur eplinu á torginu, og það
stækkaði enn og var nú orðið
eins stórt og dómkirkjan. Og
stilkurinn, sem gnæfði í boga
út yfir eplið, rakst hvað eftir
annað í vindhanann á kirkju-
turninum, svo að hann brotn-
aði af og datt niður á torgið.
Hjálp! Landráð! æpti
Jónatan kóngur. Varðmenn,
komið hingað!
Varðmennirnir komu og
sögðu kónginum frá töfraepl-
inu, er hann spurði þá um það.
— Þetta getur orðið hættu-
legt! Setjið menn á vörð,
skipaði kóngurinn. Og svo
gengu varðmennirnir út í takt
°g ráku burt fólkið, sem var
að dansa kring um eplið. En
uppi gekk kóngurinn um
og neri hendur sínar.
— Hvað eigum við að gera-
sagði hann. Hvað eigum
að gera? Ef eplið stækkar
meira en orðið er, þá brýtur
það til grunna öll húsin v1^
torgið, og svo er röðin koimu
að höllinni! Mín konungleí3
tign getur komizt í háska • • '
Þá lagði gömul kona le*®
sína yfir torgið. Hún bar fugl*'
búr á bakinu og var í því haul'
Hún ætlaði að gefa nokkrun1
ættingjum sínum í borgiulU
hanann í jólagjöf. Þegar huu
kom auga á risavaxna eplið 3
torginu, nam hún staðar.
— Hjálpi mér, sagði huU'
Er það nú epli! Hver skyldi uU
eiga það?
— Kóngurinn á það, sögðu
varðmennirnir.
— Það vantar ekki, að
sé konunglegt að sjá,
kerlingin. Ef hægt væri a°
skipta því niður, gæti hver eiu
asti maður í landinu fengið si^
jólaepli. Ég vildi, að það yr^u
í sama bili galaði haninu
búrinu á baki kerlingarinn®1"’
og vindurinn breytti um
í annað sinn þann dag.
Enginn vissi fyrir
hvernig það gerðist, sem
bar að höndum, en stóra ep 1
hvarf í einu vetfangi af t°r^
inu, og í þess stað var kon11
rautt og fallegt jólaepli í h°u
ina á litlu kerlingunni, og saru3
var að segja um varðmennia3
Og allir voru jafn undrau 1
Nú var ekki lengur neitt eP
fyrir varðmennina til að hal 3
vörð um, svo að þeir lögðu
stað heim, hver með sitt eP
í hendinni.
víst>
nu
HEIMILISBLA011’
[204]