Heimilisblaðið - 01.07.1954, Qupperneq 31

SKRÍTLIJR
- Mamma, spurði Jamie litli. Er
t>að satt, að við séum komin af öp-
um?
- Eg veit það ekki, væni minn,
svaraði móðir hans. Ég hef ekki
kynnzt föðurfólkinu þínu neitt að
ráði.
Ungi maðurinn: - Mikið var það
fallega gert af þér, frændi, að færa
°kkur þessa gjöf — konan mín er
alveg vitlaus í ilmvötn.
Frændinn (frá Aberdeen): - Það
er handa þér, drengur minn. Ég
; frétti, að þú hefðir keypt þér bíl,
svo mér fannst ég ekki geta fært
t>ér neitt betra en svolítið af bensíni.
Skoti nokkur fór inn í skóverzl-
; un og keypti sér skó, sem ábyrgð var
tekin á að entust í heilt ár. Þegar
Ulefu mánuðir voru liðnir, kom
maðurinn aftur í verzlunina og bar
Slg upp undan því, að skórnir hefðu
ekki enzt eins og lofað hefði verið.
Til sannindamerkis um það sýndi
hann kaupmanninum skóna. Og það
var rétt, það var ekki mikið eftir
af þeim.
Kaupmaðurinn var steinhissa.
Hann hafði til þessa selt mörg
hundruð slíka skó, og þetta var
eina dæmið um, að þeir hefðu ekki
enzt út árið.
- Eruð þér viss um, að skórnir
hafi verið mátulegir á yður? spurði
hann.
- Þeir eru alveg mátulegir á mig,
svaraði hinn, en hann bróðir minn,
sem er á næturvaktinni, segir, að
þeir megi ekki þrengri vera á sig.
Englendingur sagði Skota einum,
að það boðaði gæfu að fleygja
þriggja pennýa peningi út af West-
minster-brúnni. Englendingurinn
hitti Skotann aftur eftir nokkra
daga, og þar eð hann sá, að illa lá
á Skotanum, spurði hann, hvað væri
að. - Fjandinn hafi þessa hjátrú
þína, maður, sagði Skotinn. Tvinn-
inn slitnaði.
Ódýr Parísartízka.
(—
Gólflakk
léttir
siöríin
^EIMILISBLAÐIÐ
[139]