Heimilisblaðið - 01.12.1966, Qupperneq 11

Alexander I.
aðinu. Þegar hann níræður að aldri lét
kalla Kromov á sinn fund, þá að dauða
kominn, trúði hann honum fyrir því, að
hann væri Álexander I. Rússakeisari, sem
allir héldu að hefði dáið árið 1825. Keis-
arinn sagði, að til þess að geta dregið sig
1 hlé frá syndum spilltum umheiminum,
hafði hann orðið að útbreiða þann orð-
fóm, að hann væri dáinn; en hermaður-
mn lægi í líkkistunni. Einbúinn sýndi síð-
an Kromov nokkur skilríki, sem báru þess
óumdeilanleg vitni, að hann sagði satt um
hver hann var, og bað hann að láta þau
berast til þáverandi keisara, Alexanders
II- Basilevski hjálpaði Kromov við að kom-
ast í samband við hirðina, og eftir að hinn
síðarnefndi hafði haft tal af sjálfum keis-
aranum, fór hann þegar í stað heim til
Síberíu aftur, með ströng fyrirmæli um
að segja engurn neitt um málið, að því er
Sagan hermir. Basilevski álítur, að Alex-
ander II. hafi ekki verið í nokkrum vafa
Urn, að frásögn Kromovs hafi verið rétt.
En það mikilvægasta í framlagi Basil-
evskis til ráðningar gátunnar hafði hann
Iná presti einum, sem hafði trúað honum
lýrir vitneskju sinni gegn þagnarheiti. —
■ó-nið 1882 hafði þáverandi keisari, Alex-
ander III., ákveðið að lík ókunna her-
toannsins í keisarakistunni skyldi tekið á
brott þaðan með allri leynd og grafið í
kirkjugarði í St. Pétursborg. Basilevski
álitur, að það eitt sanni svo að ekki verði
um villzt, að Fedor Kusmitch hafi raun-
verulega verið enginn annar en Alexander
I., og hann telur að öll keisarafjölskyldan
hafi verið sömu skoðunar, enda þótt hún
hefði það ekki í hámælum yfirleitt.
•—í'ííLÖasí
nr'v-f-v

-- m*P
w
sambandi við Wienarfundinn voru mikil veizluhöid. — Alexander I. er fjórði frá vinstri á myndinni.
HeIMI'LISBLAÐIÐ
231