Heimilisblaðið - 01.12.1966, Síða 13

Eude Laridelle! Evelyn var nánast hand-
viss um, að hann var ekki afbrotamaður.
Kveneðli hennar og tilfinning sögðu henni
það.
En hvers vegna var myndin af honum í
blaðinu ?
Örsnöggt skiptust á gleði- og hryggðar-
tilfinningar í brjósti ungu stúlkunnar; von
°g ótti.
Hún sá fyrir sér hvar Laridelle hafði
fleYgt sér til sunds til þess að bjarga ein-
hverjum frá drukknun. Hún sá ekið yfir
hann, og hvar hann lá eftir hryllilega
iemstraður. Hún sá honum fagnað inni-
lega af leikhúsgestum, þar sem fólkið kast-
a^i til hans aragrúa af blómum . . . Og
hún sá hann liggja deyjandi eftir að flug-
Velin hans hafði hrapað. Það sem kvaldi
hana mest af öllu var það að sjá hann
fynr sér nábleikan, liggjandi í blóði sínu
fyrir fótum kvenmanns sem hélt á skamm-
hyssu í hendi . . . Feitvaxni heldri maður-
inn var nú búinn að lesa nóg í blaðinu,
braut það saman og stakk því í vasann.
En Evelyn litla, sem annars var einkar
einiin og óframfærin, rétti nú fram hönd-
Jna í áttina að þessum ókunna manni,
brosti dauft og spurði svo lágt að varla
heyrðist:
>,Má ég fá að líta í dagblaðið yðar andar-
alí? Það er dálítið sem mig langar til að
sjá.“
>,Með ánægju, ungfrú,“ svaraði hann.
„Þér megið gjarnan eiga blaðið, því að ég
er búinn að lesa það.“
Evelyn tók við blaðinu, stamaði upp
þakklætisorðum og las með ákefð það sem
þar gaf að líta á tilteknum stað undir
myndinni:
„Eg undirritaður, Eude Clodomir Lari-
delle, votta hér m,eð, að ég hef frá fimm-
tánda aldursári pjáðst mjög af fíla'pensum
í andliti og um allan líkamann. Allir, sem
hafa umgengizt mig, hafa haft ýmugust
á mér af pessum sökum, og svo á nótt sem
degi klæjaði mig um allan skrokkinn.
Fyrir tveim árum ráðlagði lœknir mér
að nota Vernochets-áburðinn. Árangurinn
er alveg einstakur! — Við fyrstu notkun
hvarf kláðinn. — Við annan áburðinn
hurfu fílapensarnir, og eftir að ég hafði
borið á mig í priðja sinn var hörund mitt
jafn áferðarfagurt og hugsazt gat. Full-
kominn bati átti sér stað eftir að ég not-
aði áburð úr aðeins prem krukkum af Au-
guste Vérnochets-áburði. Verðið er aðeins
tuttugu og fjórir frankar.“
Æ, þannig hafði hún aldrei ímyndað sér
hetjuna sína!
I gremju sinni vöðlaði unga stúlkan
blaðinu saman og henti því í götuna um
leið og hún steig út úr sporvagninum . . .
Vindurinn hrifsaði það og feykti því brott
. . . ásamt framtíðardraumi Evelynar.
Þrem vikum eftir gekk hún að eiga Re-
tondu gjaldkera; og það var alveg rétt hjá
henni.

Enda þótt búið sé að útrýma
bólusótt í Evrópu. stingur hún
stundum upp kollinum á meg-
inlandinu >með farþegum frá
Austurlöndum. Þess vegna er
alltaf hafður viðbúnaður í
Evrópu til að mæta hættunni.
I Bonn notar hjúkrunarliðið
slíkan búning, við hjúkrun
bólusóttarsjúklinga. Búningur-
inn er úr plasti og létt að
hreinsa hann.
Hefur mamma gleymt mér,
eða er svona sein afgreiðsla
í búðinni? Ég get ekki beðið
lengi i svona veðri.
ILISBLAÐIÐ
233