Heimilisblaðið - 01.12.1966, Qupperneq 29

„Hún er mjög persónuleg,“ sagði
stúlkan, „og hún kemur yður ekki við
fyrr en þér hafið leyfi til að spyrja mig
um hana.“
„Hvenær hlotnast mér leyfi til þess ?“
„Þegar — eða öllu heldur e/ sú stund
rennur upp, þá þarf ég ekki að vekja at-
hygli yðar á því; það yrði dagur ofar öll-
um öðrum dögum.“
Hann fylgdi henni inn í ganginn þar
sem skemmtikraftarnir höfðu aðsetur, síð-
an fór hann sjálfur inn um aðaldyrnar. —
Hann fékk sér sæti við borð, til þess að
híða eftir Brandt. Stundarfjórðungi síðar
gekk vinur hans inn í salinn. ,,Jæja?“
sagði Brandt óðara. „Á ég þá að síma?“
„Ekki í kvöld,“ svaraði Ogden Pieter.
„Því ekki í kvöld?“
„Hvora ákvörðunina sem ég tek,“ svar-
aði Ogden Pieter, ,,þá get ég ekki farið
héðan fyrr en í fyrsta lagi eftir fjórtán
óaga.“
„Hvers vegna ekki ?“
„Vegna skuldbindingar,“ svaraði Ogden
Pieter. „Ég hef tekið að mér verkefni, sem
eg verð að sjá um að ljúka við fyrst. Þeg-
ar því er aflokið, get ég farið að hugsa
tt'álið aftur.“
„Hvers konar verkefni er það?“
„Það er flutningur fyrir hótel.“
„Og hvað færðu mikið í aðra hönd?“
„Ekki lítið,“ svaraði Ogden Pieter. „En
það eru ekki peningarnir, sem mestu máli
skipta.“
„Heldur hvað?“
„Að sýna og sanna, að verkið geti
tekizt.“
„Og hvað á ég svo að gera á meðan?“
„Þú skalt láta allt kyrrt liggja,“ svar-
aði Ogden Pieter. „Gleymdu því ekki, að
eg treysti á það, að þú segir engum neitt.
Ekki orð. Farðu aftur til New York, og
Þegar ég hef tekið ákvörðun mína, skal ég
Setja mig í samband við þig.“
Hrandt leit á hann forvitinn. „Það er
eitthvað dularfulit við þetta,“ sagði hann.
»Eitthvað er á seyði. Ég hef gaman af því
að vera nálægur, þar sem eitthvað gerist.
% held ég verði hér um kyrrt og sjái
hvað setur.“
„Þú munt ekki sjá annað en þrældóm og
aftur þrældóm,“ svaraði Ogden Pieter. „En
þú myndir líka verða hissa ef þú kæmist
að raun um, hve spennandi einnig það get-
ur orðið stundum.“
Footsy var önnum kafinn við undirbún-
inginn að flutningi hótel Lenox. — Kvöld
eitt tilkynnti hann við matborðið, að hann
hefði samið um leigu átta flutningabíla á
ýmsum stöðum í bænum og nágrenni.
Auglýsingastjóri hótelsins hefur birt
klausu í blöðunum í kvöld um flutninginn.
„Þetta kemur til með að vekja athygli og
verða auglýsing fyrir okkur,“ sagði Ogden
Pieter.
Footsy ræskti sig. „Það ætti nú ekki að
gera mikið veður út af þessu,“ sagði hann.
„Það væri sama og að láta óvininn vita
fyrir fram um það, hvar maður ætlaði að
slá hann næst.“
„Hálfur ágóði okkar af þessari fram-
kvæmd er fólginn í auglýsingagildi hennar
fyrir okkur,“ sagði Ogden Pieter.
„Vel má það vera,“ sagði Footsy. „Það
vegur kannski upp á móti föllnum og særð-
um?“
„Hvað meinið þér?“
„Haldið þér að ACME muni leyfa okk-
ur að framkvæma verkið í friði?“ spurði
Footsy. „Haldið þér, að ekki verði reynt
að hindra okkur?“
Dyrabjallan hringdi. Footsy stóð á fæt-
ur og opnaði. Andartaki síðar kom hann
inn aftur ásamt Nelson Bronson frá
ACME. Bronson stóð glottandi frammi við
dyrnar.
„Gott kvöld, Nelson,“ sagði amman, rétt
eins og hún væri að heilsa nágranna.
„Gott kvöld. Ég er kominn til að ræða
við ykkur um þetta starf fyrir hótelið, —
starf sem þið hafið hnuplað frá okkur,“
sagði Bronson. „Það var svo sem vel af
sér vikið, og það verður máski góð aug-
lýsing fyrir ykkur — ef þið getið fram-
kvæmt verkið.“
„Það er ekki spurning hvort við getum
það, heldur hvenœr,“ svaraði Ogden Pieter.
„Það yrði mikið áfall fyrir ACME,“
sagði Bronson. „Ég hef gert áætlun varð-
andi þetta verkefni, ítarlega áætlun. Ykk-
11 EI M I LI S B L A Ð I Ð
249