Heimilisblaðið - 01.12.1971, Side 16

Stjörnufræðingar hennar endurbættu róm-
verska dagatalið og mynduðu það, sem okk-
ar tímatal er byggt á. Cæsar lét setja líkii-
eski af henni í nýtt musteri til heiðurs Yeu-
us, og hann lét slá mynt, þar sem Yenus
og Eros voru mótuð sem Klópatra með Cæs-
arion í örmum sér. Vald Cæsars virtist vera
takmarkalaust. En skyndilega, 20 mánuðum
eftir að Kleópatra kom til Róm, var Júlíus
Cæsar myrtur — 15. marz árið 44 f. Kr.
Var Kleópatra yfii-buguð af sorg? Eng-
inn veit það. Eftir mánuð sigldi hún heim
til Egyptalands. Sagnritarar hafa ekkert að
segja um næstu þrjú ár af valdatíma henn-
ar nema það, að þátttakendurnir í þeirri
valdabaráttu, sem steypti Róm að nýju út í
borgarastyrjöld, leituðu hjálpar hjá lienni.
Það var greniilega pólitík hennar að bíða
átekta til þess að sjá, hver yrði eftirmaður
Cæsars.
Þegar Markkús Atonius hafði fest sig í
sessi sem valdamesti maður Austurlanda,
skipaði hann Kleópötru að koma til sín í
litla bænum Tarsus í Litlu-Asíu. Hún virti
skipun hans að vettugi um stund. En svo
lagði hún af stað með ljómandi flota, sem
fermdur var þrælum, hestum, gulli og gim-
steinum. Þegar hún kom til Tarsus, gekk
hún ekki í land með auðmýkt, heldur varp-
aði akkerum fyrir utan. Þegar hún hafði
með kænsku lokkað Markús Antonius til
þess að vera gestur sinn, sýndi hún honum
ljómandi sjón: silfurblaða-árar skipsins
hreyfðust í takt við hljóðfæraslátt frá
flautum og hörpum, ydislegustu ambáttir
léku sér uppi í reiðanum klæddar sem dísir
og þokkagyðjur, en indæll, framandi ilmur
barst frá reykelsiskerum. Ivleópatra hvíldi
undir gullsaumuðu sólsegli klædd eins og
Venus, og drengir, sem áttu að tákna ástar-
engla, veifuðu blævængjum yfir henni.
Þegar veizlunni var lokið, gerði Kleópatra
gest sinn frá sér numinn með gjöfum: gull-
diskunum, sem hann hafði matazt af, skraut-
legum gullbikurum, liinum skrautlega hvílu-
bekk, sem hann hafði legið á, með tilheyr-
andi ísaumuðum ábreiðum og hægindum.
Kvöldið eftir efndi luin aftur til veizlu fyr-
ir Antonius og liðsforingja hans, og þegar
þeir fóru burt, gaf hún hverjum gesti dýr-
mætar gjafir. Tilgangur hennar var engan
veginn sá að ginna Antonius. Hún ætlaði
aðeins að láta hin takmarkalausu auðæfi
Egyptalands ganga í augun á honum og
sýna honum með því, að landið væri ómet-
anlegt í bandalagi.
Þrem mánuðum síðar kom Antonius til
Alexandríu, og þar hafði hann vetrarsetu.
Hann fór burt um vorið, liálfu ári áður en
Kleópatra ól tvíbura þeirra, og sá liana ekki
aftur fyrr en nær því fjórum árum seinna.
A tímabilinu þar á milli tryggði Kleópatra
varnir lands sís, jók flotann og safnaði gulli
og birgðum. Antonius vonaðist til þess að
geta aukið völd sín í Austurlöndum og bað
hana um að hitta sig í Sýrlandi. Lagði hún
þá af stað, fastákveðin í að selja hjálp sína
dýru verði. Hún kom á samkomulagi, sem
aflaði Egyptalandi aftur hinna víðáttu-
miklu landsvæða, sem faróarnii’ höfðu átt
14 öldum áður, en voru nú rómverslt skatt-
lönd. Antonius samþykkti einnig, að þau
gengju í löglegt hjónaband, og í tilefni af
því var slegin mynt með andlitsmyndum
þeirra beggja.
33 ára gömul lagði hrin nú upp ásamt
Antoniusi til þess að herja á Persa, en við
Evfrat var herförinni lokið af hennar hálfu.
Hún var aftur þunguð. Barnið kom í heim-
inn um haustið, og sama vetur barst örvænt-
ingar- og neyðaróp frá Antoniusi: Her hans
hafði beðið ósigur, og hinum hryggilegu leif-
um hersins hafði með naumindum tekizt að
komast til sýrlenzku strandarinnar. Kleó-
patra kom lionum til hjálpar með peninga,
vistir og vopn.
Árið eftir, 35 fyrir Krist, varð hún að
beita allri fortölulist sinni til þess að fá
Antoníus til þess að hætta við nýja herför
á móti Persum, því að dómgreind þans hafði
sljóvgazt vegna margra ára drykkjuskapar.
Hún sá, að liinn raunverulegi óvinur jieirra
var Octavíanus, frændi Cæsars og aðalerf-
ingi, sem drottnaði yfir vestara ríkinu frá
Róm, og hún þrábað Antonius að beina öll-
um kröftum sínum að því að steypa honum
af stóli. Árið 32 f. Kr. knúði hiui fram
styrjöld á hendur Oetavíanusi með því að
telja Antoníus á að taka tvö úrslitaskref:
Hann skyldi skilja formlega við eiginkonu
sína, hina fögru systur Octavíanusar, og
flytja hersveitir frá Litlu-Asíu til Orikk-
lands. Kleópatra stóð nú á hátindi veldis
síns: Konungar hinna nálægari Austurlanda
236
HEIMILI8BLAÐIÐ