Heimilisblaðið - 01.12.1971, Side 17

heimsóttu hana, Aþenubúar sýndu henni alls
konar sæmd og reistu henni líkneski á
Akropolis.
En við Actium á vesturströnd Grikklands
hrundi allt til grunna síðdegis 2. september
árið 31 f. Kr. Sagnriturum hefur aldrei
komið saman um, hvað kom fyrir í þessari
iirslitaorustu — hvers vegna Antoníus, sem
hafði miklu sterkari her, valdi aflraun á
sjónum, eða hvers vegna Kleópatra setti upp
segl, þegar orrustan stóð sem liæst og enn
var óvíst um úrslit hennar, og stefndi til
Egyptalands með hin 60 herskip sín, eða
hvers vegna Antoníus yfirgaf hinn mikla
her sinn og sigldi burt ásamt henni.
Þegar Kleópatra var komin heim aftur,
og fréttin um ósigurinn mikla barst út, virti
hún allar óánægjuraddir að vettugi. Hún
reyndi að styrkja tengslin við nágranna-
löndin og tók að flytja flota sinn frá Mið-
jarðarhafinu til Rauða hafsins — fjar-
stæðukennt áform, sem hafði það í för með
sér, að draga þurfti skipin margar mílur
yfir eyðimörkina.
Þegar Octavíanus nálgaðist með hersveit-
ir síar, og landamæravirki Egyptalands gáf-
ust upp fyrir honum, var Kleópatra kyrr í
Alexandríu og bjóst annað hvort til þess að
hefja samninga eða smiast til mótspyrnu.
En þegar árásarherinn nálgaðist borgina,
flúði floti og riddaralið hennar af hólmi.
Antoníus framdi sjálfsmorð. Kleópatra féll
lifandi í hendur Octavíanusar. Hún var sett
í gæzlu og fékk að vita, að börn hennar
yrðu drepin, ef hún fremdi sjálfsmorð.
Þó að Octavíanus héti henni vægri með-
ferð, hafði Kleópatra fulla ástæðu til þess
að halda, að hún mundi hljóta sömu örlög
og aðrir konunglegir fangar, sem höfðu ver-
ið dregnir hlekkjaðir í sigurförinni eftir
götum Rómaborgar og síðan teknir af lífi.
Hún var stórlát til hins síðasta og þóttist
hafa látið af öllum hugsunum um sjálfs-
morð. Hún fékk leyfi til þess að vitja graf-
ar Antoníusar, og þegar burðarstóll hennar
var borinn um göturnar, tókst henni aug-
ljóslega að komast í samband við nokkra af
liinum tryggu fylgismönnum sínum. Hún
sneri aftur til hallarinnar, fór í bað, snæddi
hátíðamat og klæddist Venusar-búningi. Um
það sem síðar gerðist, vitum við aðeins, að
rómverskir liðsforingjar fmidu hana látna,
þegar þeir brutust inn í herbergi hennar.
Sögusögnin segir, að drottningin hafi látið
eiturslöngu bíta sig, og hafi henni verið
smyglað inn til hennar í körfu með fíkj-
um í.
Þegar Octavíanus var fagnað í Róm var
líkneski af Kleópötru dregið eftir götunum.
og var slanga um annan handlegg þess. Þrjú
börn hennar og Antoníusar voru neydd til
þess að taka þátt í þessari niðurlægjandi
sigurgöngu. Cæsarion hafði þegar verið tek-
inn af lífi. Til þess að koma sér í mjúkinn
sjá sigurvegaranum tóku skáld Rómaborgar
að útbreiða goðsögnina um vonzku og saur-
lifnað egypzku drotningarinnar — goðsögn,
sem er við lýði enn þann dag í dag.
Það er eins og töfrar ensku
stúlkunnar hafi brætt allan
myndugleika af þessum eftirlits-
manni á Orly-flugvellinum í
París.
Asninn virðist vera ánægður
með þessa fjóra riddara.
HEIMILISBLAÐIÐ
237